Hoe ga je verder..

Zelfs toen ik lang geleden het niet meer zag zitten, wilde ik door omdat ik toch geloofde dat het leven mooie dingen te bieden had. Jarenlange therapie volgde en bij een heftige gebeurtenis neem ik contact op voor ondersteuning. Ik wil alles uit het leven halen en nooit meer terug naar de rand van die bodemloze put. Maar hoe doe je dat als je kind overlijdt? Ik heb veel meegemaakt, veel overwonnen maar ik weet niet hoe moeders dat doen die dit meemaken. Ik maak het nu van dichtbij mee en ik vind het verdomd moeilijk om maar ‘gewoon’ verder te gaan. Want bij alles wat ik doe, alles wat ik wil posten denk ik..dit is totaal niet relevant want we krijgen hem er niet mee terug. Ook voelt het alsof ik haar achter laat als ik verder ga terwijl dat helemaal niet zo is. Ik leef en draag dit met haar. De onmacht speelt ook denk ik een grote rol. Niets gaat het beter maken. Toch ga ik weer posten want ik haal er ook plezier uit, het schrijven helpt mij weer dingen op orde te krijgen en gaandeweg hoop ik mijn weg er in te vinden. We praten gelukkig veel. Over alles, want zo is onze band. Van de dagelijkse dingen tot de bizarre toestanden die hierbij komen kijken. Soms lijkt het net alsof we zakelijk ingesteld zijn en er over praten alsof we het hebben over het halen van een pakje boter bij de supermarkt. Waarschijnlijk omdat we beide al zoveel hebben meegemaakt maar er ook echt we bewust van zijn dat dit een grote impact heeft. Ik weet hoe het met haar gaat, wat ook fijn is voor mijn gemoedstoestand, het helpt mij de draad weer op te pakken en zal ik hier weer door groeien in mijn eigen leven. 

Hoe ga jij om met verlies?