Hoe de zwangerschap verliep..

De 13 weken echo naderde...we hadden de termijn echo gehad, een mijlpaal bereikt. Maar wat had ik een spanning en stress voor die 13 weken echo. Wat als je hoort dat er totaal iets mis is met kindje? Gelukkig was ons wondertje helemaal goed gekeurd en werden er geen bijzonderheden gezien. Op naar de 20 weken echo, ze gaven aan dat ze daar nog meer op zien, en dat een goede 13 weken echo niet altijd zekerheid heeft voor een goede 20 weken echo. Dus ik had weer enorm veel stress. Daarbij was ik ook nog niet de eerste 16 weken voorbij waarin een miskraam kan voorkomen dus er was genoeg spanning.

Ik probeerde soms echt te genieten en te beseffen dat er een 2e kindje bij ons gezin kwam. Maar wanneer ik die gevoelens teveel toe liet, werd ik angstig. Ik durfde niet echt toe te geven aan dat fijne gevoel. Want na mijn idee kon er nog zoveel mis gaan. Bij de 2e zwangerschap had ik ook veel goede echo's gehad en toch ging het mis dus het zei mij allemaal niet zoveel. De gyanecoloog van toen gaf ook aan dat dit gewoon tot de 40e zwangerschapsweek kon gebeuren. Ik durfde me amper te binden aan het kindje in mijn buik. Heel af en toe aaide ik over mijn buik of zei ik iets tegen hem. Maar ik durfde dit niet vaak.

Mijn placenta lag voor, dus echt voelen kwam ook pas laat en het was niet echt altijd heel duidelijk waardoor ik nog meer onzeker werd. Meerdere keren per dag op bed/bank en maar rustig liggen in de hoop dat ik wat voelde. Het was een hele zware emotionele rollercoaster. Ik moest soms gewoon de dag overleven, proberen zoveel mogelijk afleiding te zoeken maar dat was absoluut niet makkelijk.

Na de suikertest die ik moest doen ivm zwangerschapsdiabetes na de vorige zwangerschap bleek dat de suikerwaarde veel te hoog was en al vrij snel zat ik dan ook aan de insuline.

Ik voelde me vaak heel ellendig. Ik moest een hoge hoeveelheid insuline spuiten waardoor ik regelmatig hypo's had. Even boodschappen doen was al een opgave, ik moest dan altijd een koekje, dextro of iets anders te eten meenemen. 'smorgens als ik wakker werd moest ik meteen eten, maar doordat ik mijn medicijnen voor de schildklier heb, die ik op nuchtere maag moet nemen mocht ik pas een halfuur na inname eten. Ik kon niet eens stofzuigen zonder dat ik tussendoor iets ging eten. Auto rijden buiten het dorp lukte niet meer want wat als ik een hypo kreeg. Zelfs werken lukte niet meer, het was niet meer verantwoord om op een babygroep te staan. De hypo's of hypers vlogen me soms zo aan zonder dat ik het aan voelde komen..Dit zorgde voor nog meer stress. Het enige voordeel was dat ik enorm veel echo's kreeg. Ook veel groei echo's, zodat ze alles goed in de gaten konden houden.

Op het eind van de zwangerschap, zo vanaf een week of 32 werd de stress en angst mij soms echt teveel. Samen met de gyanecoloog hebben we gekeken wat mij rust zou geven. Ik mocht vanaf toen elke week komen voor een ctg om de 3/4 dagen. Zo konden ze ons kindje goed monitoren. Dit gaf een fijn gevoel maar ook wel onzeker want soms konden ze het hartje niet meteen vinden.

Dit hele traject, inclusief zwangerschap heeft onze maatschappelijk werkster ons begeleidt. Wat een powervrouw is zij! Ze had al zoveel voor ons betekend en juist ook nu in die laatste weken naar de geplande keizersnede toe heeft ze veel voor ons gedaan. Iedereen wist wat voor " patiënt " ze voor zich hadden. Mevrouw Drenth-Wiersum met een angst stoornis, het klonk soms best wel " heftig " maar dit is wel hoe het is/was.

 Tijdens ons hele traject, de zwangerschap en alles wat ervoor en ernaar gebeurd is hadden wij een fantastische netwerk om ons heen. Mijn ouders en zus gaven bij elke echo, bij elke punctie, bij elke afspraak een kaartje, cadeautje, iets in het teken voor het traject. Ook vrienden stuurden kaartjes of bloemen. Tijdens zo'n zware periode in je leven ben je dar zo hard nodig. Zo hadden mijn ouders ons ook wens kaarsen gegeven en happy socks. Elk ziekenhuis bezoek gingen de happy socks aan en elke keer voor een afspraak ging de wens kaars aan, dit voelde voor ons heel goed. Zonder een goed netwerk lukt dit niet.