Hoe ben ik zo dik geworden...
Even helemaal terug naar het begin waar ik die kilo's ben tegengekomen.
Inmiddels zijn mijn kiezen er nu 4 weken uit en het gaat veel beter dan verwacht!
Ik ben veel en veel te zwaar en het zit me al meer dan 15 jaar niet lekker. Maar ik sta altijd voor andere klaar, soms te veel. Ik ben in de loop der tijd mijzelf verloren en ik wil mijzelf weer terug. Elke dag dat ik in de spiegel kijk, is het weer vol afschuw. Ik ben dit niet en ik wil zo niet zijn. Even terug naar het begin:
Ik had op mijn 18de een vriendje waar ik helemaal gek op was. Ik heb hem leren kennen tijdens carnaval en al snel slaat de vonk over. We zijn onafscheidelijk van elkaar en eigenlijk woonde hij bij mij in. Omdat ik in een gedeelde appartement woon, hebben we besloten om samen naar iets te zoeken voor onszelf. Nadat we zijn ingetrokken in ons appartement, komt het gesprek op voorbehoedsmiddelen. Hij wil dat ik aan de prikpil ga. Een andere methode vind hij niet betrouwbaar genoeg.
Zo gezegd zo gedaan: ik ga naar de huisarts voor een prikpil. Maar nooit heeft iemand mij verteld, wat voor gevolgen deze kunnen hebben. Bij aanvang ben ik 178 cm en 68 kilo's licht. Al snel begonnen er kilo's bij te komen. Dit is niet zo heel erg, gezien ik een ondergewicht heb. Maar de kilo's bleven eraan komen, terwijl ik hetzelfde blijf eten. Na 4 maanden stond de teller dan ook op 114 kilo! Ik ben per direct dan ook gestopt met deze pil, maar het kwaad is al geschied.
Zijn ouders hebben mijn wel gewoon geaccepteerd zoals ik ben, maar mijn vriend niet. 4 Jaar later komt het gesprek op trouwen aan. Pas op dat moment kwam zijn ware aard naar boven: ik ga pas met je trouwen als je weer de vrouw bent, waar ik voor ben gevallen. Dit is het begin van het einde geweest van onze relatie.
Ik ben weer alleen gaan wonen en heb mijzelf uitgehongerd, letterlijk uitgehongerd. Mijn menu was elke dag 1 liter yoghurt met vers fruit en 1 keer per week aardapels. Meer niet. Binnen een half jaar ben ik dan ook weer 45 kilo kwijt en zie er weer normaal uit. Maar dit is geen leven zo en ben hulp gaan zoeken bij een coach. Ondanks dat ik me strikt hield aan de schema's en veel in beweging ben, komen de kilo's er toch weer aan. Al snel weeg ik 120 kilo. Ondertussen word ik door mijn eigen ouders uitgemaakt voor vet varken, wild zwijn en ik beland in een depressie. Ik ben hulp gaan zoeken bij een psycholoog en bij een gynaecoloog. Ik blijk PCOS te hebben, maar helaas is daar geen medicijn voor. Strikt diëten en voldoende sporten moet er voor zorgen om het niet uit de hand te laten lopen.
Inmiddels was ik weer een aantal jaar samen met een lieve man. We willen een kindje, maar dat kan alleen onder controle van de gyn. Omdat ik niet meer ongesteld werd, kregen we ook hormoonspuiten. Wat een wonder middel, ik val er 30 kilo vanaf. Maar ook na 2 miskramen, eindigde deze relatie en kwam ik weer na stoppen met de hormoonspuiten 20 kilo aan.
Ik vind steun bij mijn huidige man. Hij vind mij mooi zoals ik ben en hij vindt een kilootje meer niet erg. Hij helpt me dan ook niet met afvallen, want ik ben toch wel mooi in zijn ogen. Uit angst hem te verliezen, blijf ik wie ik ben.
Na een jaar blijk ik zwanger te zijn en kom maarlieft 49 kilo aan. Het magische getal van 160 kilo heb ik bereikt, wat een verschrikking. Tuurlijk zit er een kind in met veel vruchtwater, maar wat een hel is dit. Nadat hij was geboren ging ik terug naar 135 kilo. Mijn bewegingspatroon is helaas teruggezet door mijn aandoening (hypermobiliteitssyndroom) en eten blijft gelijk. Ik sta elke dag huilend voor de spiegel.
In januari 2010 beginnen de kilo's eraf te vliegen. Ik blijk ongepland zwanger te zijn! Op het einde van de zwangerschap weeg ik 120 kilo. Ik ben een aantal keer bij een gyn geweest voor een hormoon behandeling tegen pcos, maar telkens gebeurde er iets bij iemand anders, waardoor ik steeds niet begon. Iemand anders krijgt steeds voorrang. Ik help iedereen om mij heen, behalve mijzelf. Nadat er een groepje "vrienden" mij de rug toekeerde nadat ze geen hulp meer nodig hadden, begon ik dat weg te snoepen. Waardoor ik de laatste 2 jaar een suiker verslaving had ontwikkeld. Mijn eindstand 6 weken geleden is dan ook 130 kilo. En nu is het klaar! Nu moeten ze eraf en het gaat me lukken ook!!!
Anoniem
Wat een strijd. Een eetverslaving/stoornis lijkt me het ergste en het moeilijkste wat er is. Je bent er continu mee bezig in je hoofd. En is iets waar je de rest van je leven rekening mee moet houden. Gelukkig heb je nu aan man waar je steun bij vind, die je mooi vind zoals je bent en onvoorwaardelijk van je houdt. Als je er zo mee zit en er echt wat kilo's kwijt wilt zou ik hem wel jouw wensen duidelijk maken en zeggen/hopen dat hij je hier wel in steunt door met je mee te denken/doen, ook al hoeft het voor hem niet. Zo jammer dat je eigen familie zulke verwoordingen tegen je uiten ipv je te helpen en steunen. Van iemand die gelukkig gaan eetproblemen ondervind, ik hoop oprecht dat je er in slaagt een manier te vinden om op of nabij je streefgewicht te zitten en hier aan vast te blijven. Heel veel succes ermee en probeer niks aan te trekken van negatieve opmerkingen. Je kan er grotendeels niks aan doen en je gaat er nu gewoon echt voor. Laat ze maar een poepje ruiken
Anoniem
Jeetje wat heftig voor je. Vind het heel knap van je dat je de knop omgezet hebt. Misschien eens kijken op: mama back to normal op Facebook. Een hele leuke, gezellige groep met vrouwen die elkaar helpen, tips geven en motiveren om hun doelen te behalen. Wie weet is het wat voor je. Wens je hoe dan ook heel veel sterkte met alles en succes met het behalen van de doelen die je voor ogen hebt! Digi knuf!
mamavaneenmeisje
Ik wil je heel veel succes wensen. Zelf ben ik nu ook begonnen met de strijd voor mezelf. Ik ga nu vooral werken aan mezelf en de 'problemen' in me hoofd. Ook pakken we daarbij de eetproblematiek aan. Ik hoop dat ik zo veel beter in me vel ga zitten. En dan ook het snoepen kan laten. Hier had ik ook echt een snoep/suiker slaving ontwikkeld. Wat verschrikkelijk zeg! Langzaam lukt het me nu om er mee te stoppen maar moet wel zeggen dat de weg helaas erg zwaar is :(
Anoniem
Jdetje.. Ik had het kunnen schrijven! Dik geworden door combi Diana pil en trage schildklier. Gediagnoseerd met pcos en z'n 50 diëten verder maar verschil ho maar.. Ik wens je heel veel succes! En ik ga je verhaal zeker volgen! Wellicht vind jij dé methode om af te vallen en kan ik je voorbeeld volgen ;-) Maar Vergeet niet, ook al lukt het afvallen misschien niet. Of misschien niet zo goed als je gepland hebt. Je mag er zijn! Altijd!! Jij bent belangrijk! En 'vrienden' dje geen zin in je hebben zijn geen vrienden! Toi toi