Hij zette zijn eerste stapjes niet bij ons :-(

Weken loopt hij al als een speer langs de bank, de box en tafel. Maar het vertrouwen of de zekerheid om zijn eerste stapjes los te gaan zetten, die had hij nog niet. Niet mis mee, want hij is pas 13,5 maand. Maar toch heb ik met hem geoefend. Van mijn zusje naar mij laten lopen. Beide oma's en opa's ingezet. Maar elke keer als wij hem recht opzetten om te gaan stappen, liet hij zich op zijn luierkontje vallen en kroop hij weg.

Tijgeren als de beste

Cas heeft een hele tijd alleen getijgerd. Snel dat hij daarmee was. Twee keer knipperen en hij was de kamer door. Niet dat we in een paleis wonen hoor waar de kamers 14,5 meter lang en 20 meter breed zijn. Maar toch een behoorlijke prestatie. Zo rond zijn eerste verjaardag ontdekte hij het kruipen. En wat een heerlijk gezicht vind ik dat. Zo'n klein mannetje op handen en knieën in een luier. Heerlijk!

Mooi weer!

Toch heeft lopen ook echt zo'n voordelen. En terwijl ik dit type, denk ik dat het mooie weer van afgelopen weekend misschien wel bijgedragen heeft aan zijn "progressie". Want Cas maakte vanaf het begin één ding snel duidelijk: kruipen op blote knieën in de tuin, dat ging hij toch echt niet doen. Zo werd afgelopen weekend ook zijn nieuwe koosnaampje geboren: Mowgli. Want op handen en voeten kwam hij ook overal. Niet zo snel als met het kruipen, maar hij kwam er.

Maar toen kreeg ik afgelopen week een filmpje door gestuurd van onze gastouder (de beste die je je kan wensen overigens). Cas die vrolijk los stapt op de kinderboerderij. Als een echte pro, met zijn handjes naar voren voor de balans. En binnen een uur had ik nog drie fantastische filmpjes, waarin hij loopt!!! Ik kon het achter mijn laptop alleen maar uitgillen, met tranen natuurlijk. Want ondanks dat ik heel blij ben met de filmpjes, heb ik het toch een beetje gemist. (#workingmomfail)

En ondanks dat het op heel veel vlakken al een echte dreumes is blijft Cas altijd mijn kleine baby (of hij het nu leuk vindt of niet)!

Lieve groet,

Kim!