Het voorstel

Dan gaat de bel..... zo eindigde ik mijn vorige blog. We zijn gepeild voor een medisch rapport van een adoptiekind, maar verder weten we niets. Omdat we meedoen aan het tv-programma "Met open armen" wordt het voorstel bij ons thuis gedaan met alle kinderen erbij. 1 augustus 2015 - we wachten vol spanning. Het huis blinkt, de tuin is weer netjes. Dan gaat de bel en daar staat Ineke van de adoptiestichting met achter haar de tv-ploeg. In haar hand een mapje met alle informatie waar we zo nieuwsgierig naar zijn!Ze gaat zitten, doet het mapje open en zegt dat ze een prachtig voorstel heeft. We krijgen er een zoon en broertje bij. Hij heet Ning Wu, hij is geboren op 20 september 2009 en woont in een kindertehuis in Shiyan in China. Hij mist zijn rechterhand en heeft daar een wat kortere en dunne onderarm. En dan komt de foto.... wat een prachtig ventje. We zijn op slag verliefd! De foto gaat door de handen, we maken beschuit met blauwe muisjes, de Chinese vlag gaat uit en we worden nog geïnterviewd. Omdat de toestemming vanuit China er ook al is hopen we dat we met ongeveer 6 weken kunnen reizen zodat we zijn 6e verjaardag in China kunnen vieren. In de dagen die volgen denken we na over zijn naam. Al onze kinderen hebben Nederlandse namen en de adoptiekinderen hebben een Nederlandse naam erbij gekregen, zodat ze later altijd kunnen kiezen. Uiteindelijk is besloten dat onze jongste zoon Levi Ning Wu zal gaan heten. Levi betekent "hij die zich hecht" en de "aanhankelijke". Een mooie betekenis die wij hem toewensen. Via via krijgen we het adres van het kindertehuis zodat we wat spulletjes kunnen opsturen. We sturen ook een fotoboekje op met foto's van ons, broers en zussen, opa's en oma's, ons huis, de honden, de kat etc. We hopen echt dat de medewerkers in het kindertehuis hem zullen voorbereiden op wat er gaat gebeuren. Het is echt wel een grote stap voor hem om na 6 jaar kindertehuis een papa en mama te krijgen en alles achter zich moeten laten. We beseffen dat dit traumatisch kan zijn en hopen dat hij met de foto's wat voorbereid kan worden. Ook sturen we een wegwerpcameraatje op met een briefje in het Chinees waarop we vragen of ze foto's willen maken van Levi op de plekken die voor hem belangrijk zijn. 

Al snel komt het bericht dat we op 12 september 2015 gaan reizen. We nemen Daan mee op deze reis. Het voelt raar om zonder Daan naar China te vertrekken en hij is al zo lang de jongste in ons gezin. Het lijkt ons verstandig dat die twee mannen elkaar in China kunnen ontmoeten en beter leren kennen. Ook mijn moeder zal meegaan. Zij wilde altijd graag een keer naar China en dit is een mooie gelegenheid. 12 september vliegen we met het grootste passagiersvliegtuig A380 naar Beijing en dan vliegen we direct door naar Wuhan. De stad waar we Levi zullen ontmoeten. Bijzonder is dat toen niemand die miljoenenstad kende maar ondertussen is Wuhan wereldnieuws. Wuhan, de stad waar het coronavirus begon.... 

Op de dag van de ontmoeting voel ik me best rustig. Alle vertrouwen in wat gaat komen. We rijden naar het adoptiekantoor, gaan de lift in en lopen richting het kantoor. Daar komt hij het hoekje om, hij kijkt naar mij en zegt "mama"!  Nou ja, wie verwacht dat nou! Hij komt naar me en kijkt naar alle mensen die erbij zijn. De hele tv-ploeg is er natuurlijk bij met Natasja Froger, Ineke van de adoptiestichting en mijn moeder. Hij is enthousiast! Hij krijgt van ons een rugtasje met speelgoed en wat eten en drinken Hij doet het tasje op zijn rug en is klaar om te gaan. Maar zo snel gaat dat niet. We moeten nog papieren invullen, we mogen de verzorgsters vragen stellen en gaan nog op de foto met elkaar. Ze hebben hem goed voorbereid en  het fotoboekje met hem doorgenomen. Het wegwerpcameraatje krijgen we mee en die staat vol met foto's van Levi in het kindertehuis. En dan loopt hij babbelend met ons mee naar buiten en als we buiten zijn zegt hij al zijn eerste Nederlandse woordje "auto". We zijn ontzettend blij dat hij goed is voorbereid en dat hij vol enthousiasme dit avontuur is ingesprongen. Hij kletst de oren van ons hoofd, eet lekker en slaapt de eerste nacht prima. Wat een blijdschap en wat zijn we dankbaar voor dit mooie mannetje!