Het voelde als of er iets goed mis was met ons meisje

Al weken is G in de nachten in de weer, 3 weken lang had ze last van oorontsteking ondanks de antibiotica. Deze nacht was anders als de andere nachten. Wij lagen net te slapen toen we wakker schrokken van heel hard gekrijs, gekrijs wat me niet kenden. Ik sprong als een gek uit bed, alles in me schreeuwde er is iets goed mis met ons meisje. Ik rende naar haar kamer en zag G hysterisch door haar bed te rollen. Ik wist niet wat ik zag, heeft ze zoveel pijn aan haar oren of? Wat is dit? Ik haalde haar uit bed en merkte dat ik haar totaal niet kon bereiken. Ik kon er amper vast houden en nam haar mee naar onze kamer. Zo konden we samen kijken wat er aan de hand was met G. Ze bleef maar rollebollen en hysterisch huilen. Ze reageerde helemaal nergens op. Op het punt dat we dachten we gaan nu de hap bellen, begon ze een beetje rustig te worden.

Die nacht deed ik geen oog meer dicht en heeft ze tussen ons in gelegen. Bang dat er iets met haar zou gebeuren. In de ochtend belde ik meteen de huisarts, ze moesten haar echt na kijken. Gelukkig mochten we al snel komen, ze hebben G helemaal na gekeken. Haar oren zagen er eindelijk wat rustiger uit, waardoor het uitgesloten is dat het haar oren waren. Wat het dan nu wel was? De huisarts denkt aan nacht angst, G is daar nog wel jong voor maar het zou kunnen.

Onze oudste had ook altijd last van nacht angst maar dit zag er echt zo anders uit.

Zijn er ouders die hier ervaring mee hebben bij jonge kinderen?