Het verlies van mijn J*

februari 2013.... Na een drukke, heftige emotionele tijd lijken er eindelijk weer goede dingen op m'n oad te komen... Oudste zoon R is vol goede moed gestart op een nieuwe school, jongste zoon T doet het goed op het MKD en we zijn gaan kijken op een SO school cluster 4 voor hem, voor na de zomervakantie. Oudste dochter M doet het goed op school en hopelijk binnenkort niet meer onder controle van de kinderarts. Jongste dochter A is net 1 en doet het super... En ze wordt grote zus! Wat een verrassing, een 5e kindje op komst... Andere kinderen zijn enthousiast, familie wordt nog niet ingelicht, eerst de echo afwachten. 

Maart 2013. Laatste controle M bij de kinderarts en we hoeven niet meer terug. Ja ze is klein, maar groeit volgens haar curve netjes. We hebben haar voeding goed op de rit, ze ontwikkeld zich goed. Is een vrolijk, tevreden meisje.... Op de terugweg naar de auto kijkt er een automobilist niet uit... M wordt geraakt door een auto die achteruit een parkeerplaats uit rijdt.... Flinke schrik, bij haar, bij mij en bij A... M viel bij haar op schoot door de botsing. Gelukkig de buggy niet geraakt en geen zichtbare schade/letsel...

Automobilist had niks door, parkeert z'n auto en is verbaasd dat ik m boos aanspreek en loopt naar het ziekenhuis voor z'n afspraak. Ik maak een foto van z'n kenteken en ga snel naar huis om de meisjes rustig te krijgen. Thuis blijkt t jasje van M toch beschadigd en ze heeft wat last van dr rug. S avonds via de politie de gegevens van de automobilist opgevraagd en de verzekering ingeschakeld... M heeft een paar nachten nachtmerries, maar verder gaat het wel...ze wil er verder niet over praten. 

Ik heb last van m'n buik, zou alles wel goed zijn met de baby? Echo afwachten. 

Een week na het ongeluk de echo, we keken er naar uit, ik was bijna jarig en we zouden dan met de echo het nieuws bekend maken.... Maar helaas de echo was niet goed. Geen hartactie te zien en het kindje was een week geleden gestopt met groeien.... Vanaf het ongeluk dus... Maar dat kon ook toeval zijn zei de gynaecoloog.  

Ik kon nog diezelfde middag een curettage krijgen of afwachten. We hebben voor afwachten gekozen. Het was zo onwerkelijk. In een roes mijn verjaardag toch gevierd. De kinderen wel het verdrietige nieuws verteld, de familie niet. We hadden al een jongens en een meisjes naam. Beide met J... Dit kindje is nu dus J* geworden... 

2 weken later kwam de miskraam. Op goede vrijdag. Nou niks goeds aan dus... Hevig vloeien en buikpijn. Voor afleiding ben ik een kennis gaan helpen met verhuizen. Ik kon niet thuis zijn. Dat weekend werd het Pasen. Op bezoek bij m'n moeder haar het verteld. En als zout in de wond zei ze: misschien maar goed ook, je hebt het al zo druk... 

Ik kon niks meer zeggen...

April 2013 toch nog een curettage nodig omdat er te veel weefsel was achtergebleven. Ze proberen het als een nieuwe start te zien. M'n buik is schoon, we beginnen met een schone lei ...

Okt 2013 positieve test, vlak voor de "uitgetelde datum" dat was dubbel, gelukkig wel zwanger, maar niet van J*... 

Nov 2013 Goede echo

Mei 2014 N geboren. 

Inmiddels is het alweer 2 jaar geleden dat we J* zijn kwijtgeraakt ... Het went nog niet. Vooral T vraagt soms nog of we J* ooit terug krijgen. Hij snapt er niks van... De rest is er minder mee bezig...