Het telefoontje wat je verwacht, maar helemaal anders uitdraaid.

De laatste weken is hij fel vermagerd en eet hij minder. Ook moest hij regelmatig braken. Na een paar bezoekjes en een bloedafname bij de dierenarts moesten we een grondig onderzoek laten doen omdat zijn maag ook wat gespannen stond en in zijn bloedwaarden hadden ze ook iets gezien.

Eerst de kindjes afzetten op school en de opvang, Lex thuis ophalen en dan naar de dierenarts brengen voor het onderzoek.

En dan krijg je smiddags het verwachte telefoontje dat je Lex mag gaan halen omdat hij weer wakker is. Want voor het onderzoek moest hij inslaap.

"Lex is stilletjes wakker aan het worden maar we hebben geen goed nieuws, Lex heeft kanker." Dit is wat ik heb onthouden van zijn verhaal. (Shit komt dat even hard aan!) 'Oh nee' was mijn reactie tegen de dierenarts, ik kon op dat moment niet veel zeggen. Zo veel vragen. Hoe kon dit gebeuren. Waarom?.... 

De tranen liepen over mijn wangen. Ik was nog op weg naar de opvang om Jip op te halen. Cis had ik net van school afgehaald. Onderweg meteen Martijn gebeld. En mijn mama, de kindjes mochten even daar blijven. Zo konden we samen naar de uitleg van de dierenarts luisteren en daarna onze lieve vriend weer mee naar huis nemen.

We hebben gekozen om hem te laten opereren omdat het volgens de echo's alleen in zijn nier zit. (voor zover ze kunnen zien) Maar dat kan nog tegenvallen mocht het uitgezaait zijn of als de nier niet verwijderd kan worden. Maar daar gaan wij natuurlijk niet vanuit 💪🏼

Er zijn al vanalllerlei senarios door mijn hoofd gegaan maar op dit moment kunnen we alleen maar wachten en hopen dat vrijdag alles goed gaat. 🍀