De laatste tijd praten mijn man en ik veel over fatsoen, vriendelijkheid, interesse van de medemens en onze verwachtingen daarin. Verwachten wij teveel of is de mensheid zijn fatsoen verloren? Hebben wij een onrealistisch beeld van hoe het zou mogen zijn? Zijn wij té aardig en fatsoenlijk? Of is een groot deel van de mensheid gewoon echt zo egoïstisch geworden, zo bot, onfatsoenlijk, ongeïnteresseerd. Wij leren onze zoon graag dat het 'gewoon' is om ander gedrag te laten zien. En ik daag jullie ook uit om mee te doen met mijn lijstje uitdagingen! :)
Wij wonen in de stad, maar ik vind de dingen die jij opsomt ook normaal en die gebeuren regelmatig. Mijn dochter die zomaar een cadeautje krijgt van iemand die we tegenkomen, mensen die elkaar helpen on het ov of op straat, even een praatje maken etc dat gebeurd hier allemaal gewoon in Den Haag. Maar ik merk echt her verschil in mentaliteit. We hebben ook jaren in Utrecht gewoond en daar waren mensen veel afstandelijker en individualistischer. Dus heeft denk ik inderdaad met de regio te maken. lk denk vaak als ik het niet doe, doet een ander het ook niet. Dus vaak ruim ik ook zwerfafval op in de speeltuin als mijn dochter aan het spelen is of zulke dingen. Goed voorbeeld doet immers goed volgen. Gewoon doorgaan dus, want de mensen met dezelfde normen zijn er echt wel. En daarbij wat je al aangeeft, het voelt gewoon goed om zo in het leven te staan.
Ik denk dat het voor een deel wel regio gebonden is. Ik heb het idee dat ik hier in Brabant (waar ik ben opgegroeid) en Limburg (waar ik werk) minder tegenaan loop dan in de regio in Gelderland waar ik nu woon. Hier heb ik het gevoel dat mensen je toch eerst een beetje moeten kennen voordat ze meer open worden.
Ons huis staat al jaren te koop helaas. We wonen zeker niet in de stad, we wonen in een dorp. Misschien is het de regio, dat zou kunnen! Dat hoop ik dan. ?
Niet heel je verhaal afgelezen, werd nogal lang.
Ik heb het idee dat je in een stad woond.
Hier is alles er gewoon wat jij denkt dat niemand dat meer heeft. In een dorp in brabant.
Misschien verhuizen een optie aangezien ik nu 3 blogs van je heb gelezen dat je er zo tegenaan loopt?
Kirstenimolnen
Wij wonen in de stad, maar ik vind de dingen die jij opsomt ook normaal en die gebeuren regelmatig. Mijn dochter die zomaar een cadeautje krijgt van iemand die we tegenkomen, mensen die elkaar helpen on het ov of op straat, even een praatje maken etc dat gebeurd hier allemaal gewoon in Den Haag. Maar ik merk echt her verschil in mentaliteit. We hebben ook jaren in Utrecht gewoond en daar waren mensen veel afstandelijker en individualistischer. Dus heeft denk ik inderdaad met de regio te maken. lk denk vaak als ik het niet doe, doet een ander het ook niet. Dus vaak ruim ik ook zwerfafval op in de speeltuin als mijn dochter aan het spelen is of zulke dingen. Goed voorbeeld doet immers goed volgen. Gewoon doorgaan dus, want de mensen met dezelfde normen zijn er echt wel. En daarbij wat je al aangeeft, het voelt gewoon goed om zo in het leven te staan.
Carry86
Ik denk dat het voor een deel wel regio gebonden is. Ik heb het idee dat ik hier in Brabant (waar ik ben opgegroeid) en Limburg (waar ik werk) minder tegenaan loop dan in de regio in Gelderland waar ik nu woon. Hier heb ik het gevoel dat mensen je toch eerst een beetje moeten kennen voordat ze meer open worden.
Sally1989
Ons huis staat al jaren te koop helaas. We wonen zeker niet in de stad, we wonen in een dorp. Misschien is het de regio, dat zou kunnen! Dat hoop ik dan. ?
anoniem2017
Niet heel je verhaal afgelezen, werd nogal lang. Ik heb het idee dat je in een stad woond. Hier is alles er gewoon wat jij denkt dat niemand dat meer heeft. In een dorp in brabant. Misschien verhuizen een optie aangezien ik nu 3 blogs van je heb gelezen dat je er zo tegenaan loopt?