Het mysterie van het gehoor van jonge kinderen ontrafeld

Heb jij dat ook wel eens? Van die gedachten? Van die gedachten als ‘ligt het nou aan MIJ ofzo?’.Zo’n gevoel alsof je Spaans spreekt, of Oud Grieks, of een of andere niet-bestaande taal?

‘Hang je jas even aan de kapstok.’‘Hang je jas even aan de kapstok!’‘Hang-je-jas-nou-even-aan-de-kápstók!’

Heb jij dat ook wel eens? Van die momenten dat je denkt, ik lijk wel een langspeelplaat? Dat het voelt alsof je op ‘repeat’ staat? Dat je soms per dag, per uur of zelfs per minuut wel honderd keer hetzelfde zegt, hoewel je boodschap of vraag toch echt geen rocket-science is?

‘Eet je broodje even op.’‘Eet je broodje even op!’‘Eet-je-broodje-nou-even-ohop!’

Heb jij dat ook wel eens? Dat gevoel dat je tegen een muur staat te praten? Of je kamerplant? Dat je woorden ongeveer hetzelfde effect hebben? Namelijk: nul?

‘Blijf even aan tafel zitten.’

‘Blijf even aan tafel zitten!’‘Blijf-nou-even-aan-ta-fel-zitten!’

Heb jij dat ook wel eens? Dat je denkt: waarom doe, zeg of vraag ik dit eigenlijk nog?!

‘Hou eens op met dat getik.’‘Hou eens op met dat getik!’‘Hou-nou-eens-óp-met-dat-getihik!’

Ja?

Laat mij je dan een geheimpje verklappen.

Namelijk: dat het gehoor van jonge kinderen totaaaaal anders werkt dan dat van jou, mij of welke andere bevolkingsgroep dan ook.

Jij zegt namelijk het een, maar om even miraculeuze als onnavolgbare redenen horen zij dus iets totaal anders. Echt waar!

Ik zal je een paar voorbeelden geven, die allemaal Waargebeurd zijn.

Let op:

Jij zégt: “Kom, tijd om je speelgoed op te ruimen en lekker te gaan slapen.”Zij hóren: “Ja hoor, natúúrlijk mag jouw loopfiets mee naar bed!”

Jij zégt: “Neeee! Niet weglopen! Kom eens gauw hier bij mama!”

Zij hóren: “Ga maar lieverd, ren maar, de stoep af, de straat over, het park in! Freeeeedommmm!”

Jij zégt: “Kom je? Mama laat alvast je bad vollopen.”Zij hóren: “Wil jij nu even een mooie tekening maken op de witte woonkamermuur, met mama’s peperdure watervaste mascara? En neem je handjes, armen, gezicht en outfit ook meteen even mee.”

Jij zégt: “Kom, we gaan boodschappen doen. We hebben niet zoveel tijd, dus jij moet even in de kinderwagen.”Zij hóren: “Ja, maar natúúrlijk mag jouw skippybal mee naar de supermarkt. En je twaalf knuffels. Ja hoor, en ook je speelgarage.”

Ongelooflijk genoeg worden termen als ‘snoepjes’, ‘iPad’ of ‘cadeautjes’ dan weer feilloos verstaan, ook al worden ze gefluisterd en zit zo’n kind drie verdiepingen lager in een geluidsdichte kamer.

Wetenschappers staan vooralsnog voor een raadsel. Het is wonderlijk, maar echt waar. De beste tip: neem het maar gewoon zoals het is, want het wordt beter. En bedenk: je krijgt er zóveel voor terug.

Elk kwartaal weer.