7 jaar geleden
Het machtsspelletje begint, vals en gemeen.
Ik dacht dat ik je kende, dat je niet zo’n persoon was. Maar je bent nog erger!
Met het schaamrood op mijn kaken zit ik in de woonkamer. Op de andere bank zit een politieagente en mijn lieve zoon blijft maar blij tatu roepen, helemaal gek omdat er politie is waar hij gek op is. Maar zo’n happy event is het helaas niet. Mijn ex-partner heeft de politie gebeld. Waarom, omdat hij dacht mij iets aan te doen. Om dat te voorkomen heeft hij ze gebeld. Het was weer zover, Ruzie. Helaas gaan onze ruzies er nogal heftig aan toe. Schreeuwen en vooral heel veel gemene dingen zeggen. Hoe kunnen we elkaar het beste raken. Ik weet niet eens meer waar het overging. Ik weet alleen dat ik me doodschaamde dat ze er was. Uiteindelijk was de conclusie omdat ik zwanger was hij beter voor de avond bij een vriend kon gaan slapen. Hij stemde hiermee in, maar ik wist al dat hij mij dit kwalijk zo gaan nemen. Ik had gelijk, de volgende dag was het meteen je hebt me het huis uit laten zetten. Echt serieus, jij belt de politie niet ik en dan ben ik de schuldige. Zijn logica heb ik nooit begrepen. In alles is hij de slachtoffer. Ook al doet hij zelf. Vanaf toen ging het alleen maar slechter. De sfeer in huis was om te snijden. Elk klein dingetje liet hem ontploffen in een woordenrazernij richting mij. We kregen mediation voor het scheiden en ouderschapsplan, daar moesten afspraken over gemaakt worden. Je hebt toch twee kleine kinderen rondlopen. Meeste van de tijd wou hij het nergens over hebben, als ik er teveel druk achter zetten werd hij boos. Langzaam begon het psychische spelletje van hem. Het ene moment lief en behulpzaam om vervolgens compleet vals te zijn. Ik had geen inkomen, niks. We leefden van zijn geld. Daar maakte hij hard gebruik van. Als ik niet deed zoals hij wou, in afspraken maken over ouderschapsplan of ergens niet mee eens was, dan kreeg ik geen eten. Dan betaalde hij geen dingen meer voor mij. Hij heeft het niet één keer doorgezet maar de stress en angst was genoeg om mij kapot te maken. Elke keer beloofde hij bij de mediation om het niet meer te doen om vervolgens nog geen uur later het alsnog weer te schreeuwen. Het deed pijn, ik was zwanger van zijn kind. Hoe kon hij me zo behandelen na alles wat ik voor hem had gedaan. Het voelde als een mes in mijn rug.
Anoniem
You could certainly see your skills in the work you write. The world hopes for more paantossie writers like you who are not afraid to say how they believe. Always follow your heart.
Anoniem
Hanan: zorg dat je weg komt. Het idee dat je het niet aan zou kunnen is een idee dat hij je na jarenlange manipulatie heeft laten geloven. HIJ heeft jou geïsoleerd van je familie, niet jij. Als je weggaat zul je zien dat iemand in je familie voor je klaar zal staan maar zij kunnen nu niets beginnen. Je kunt het zeker wel alleen en knoop 1 ding goed in je oren: HET KOMT NIET DOOR JOU! Hoe hard hij je dit ook wil laten geloven, hoe vaak je de schuld ook krijgt, zelfs al zou je een ruzie uitlokken zodat je in ieder geval maar weet hoe hij reageert en je niet wacht tot de bom barst: HET IS NIET JOUW SCHULD
Anoniem
Het is hier bekend en zit er nog steeds in en weet me ook geen raad ermee, vind het eng bang dat ik het niet alleen aankan is voor mij met me eerste kind, ik hoop ook uiteindelijk hieruit te komen en vooral ik heb geen bezigheid en geen hulp bij mijn baby, geen vrienden en ik mocht nooit contacten hebben zelfs me familie moest ik op den duur aan de kant zetten omdat ik ze mijn verdriet niet wilde aan doen, het is ook raar bij hun verdriet om een man en dat je dan alles zelf hebt gedaan. Het is eng en het blijft eng ik hoop echt dat je hieruit komt en hoop het ook voor mezelf, en als je steun kan vinden zoek het op want het verzacht een beetje
Anoniem
Zoek op: narcistisch gedrag. Deze mensen hebben helaas een narcistische geest en valt niet mee te praten. Gewoon wegwezen en zo min mogelijk mee in aanraking komen (als het kan)