7 jaar geleden
Het is zo lekker veilig hier onder mijn dekens
De laatste paar dagen verstop ik me het liefst in bed onder de dekens. Verstopt van de grote boze buitenwereld
maar dat gaat natuurlijk niet met een zoon van anderhalf en een vriend die ook nog zo zijn aandacht nodig heeft. En een huishouden dat gedaan moet worden. En nou zegt mijn vriend dat hij het niet erg vind om smorgens onze zoon op te halen en met hem ontbijten. Maar waarom voel ik me er zo verdomt lullig door dan?
Dat alles wakkert het gevoel dat ik echt een waardeloos hoopje mens ben wat niet nuttig is en zo lui is dat ze liever de hele dag op de bank hangt ( wat natuurlijk niet zo is want liefst doe ik ook gewoon de afwas en leuk spelen met onze zoon) maar op dit moment gaat dat niet.
En dan nog om van de levendige dromen die ik heb maar te zwijgen. Dromen over mijn jeugd over dat mijn moeder me opsloot in huis toen ik 9 was. Omdat ze in een psychose zat en dacht dat de duivel in me zat ( waar ik later nog wel een keer over schrijven wil als ik daarvoor de woorden kan vinden) of de droom die nu al een paar dagen terug keert. Mijn vriend en ik hebben ruzie en gaan in een vechtscheiding opzoek naar een huis voor ons zelf. Waarbij we dan eindigen bij hetzelfde huis waar we dan ook weer ruzie staan te maken.
Ik heb voor mezelf een gesprek geregeld bij een psycholoog en de dokter om te kijken wat er gedaan kan worden. Hopelijk bied dat wat oplossingen voor me dat ik kan werken aan herstel
Cheyenne999
Hoi mieke je tip vind ik echt super! Zo had ik het nog niet bekeken.en Inderdaad ik zal door mijn problemen heen moeten en daar alles aangaan wat ik ook maar ga tegen komen en hoe moeilijk en zwaar dat ook gaar zijn ik ga er tegen aan en voor mijn gezin en zeker mezelf mijn eigen ik weer terug vinden. En mezelf daarin tijd gunnen ( want mezelf tijd geven ben ik geen ster in waarschijnlijk daarom heb ik nu in 2 jaar al m'n Tweede depressie te pakken) bedankt voor je lieve reactie xx
Anoniem
Dankjewel! De enige tip die ik je kan geven is... Stop je gevoelens niet weg. Je moet echt even door je angsten, je verdriet, woede en onzekerheid heen. Dat is een hele zware taak, ook ontzettend confronterend, maar als je eenmaal op een rijtje hebt staan waarom je je zo voelt, wat de triggers zijn waardoor je je zo voelt en vooral waar het in jouw denken verkeerd gaat, kun je de confrontatie met jezelf en je angsten etc. aan. Elk mens is anders, elk dipje en elke depressie ontwikkelt zich anders, maar één ding is altijd hetzelfde, je moet dóór je problemen heen, en dat kost tijd. Gun jezelf ook die tijd en wees niet bang of boos als het even niet lukt. Je komt er wel.
Cheyenne999
Hoi mieke zo te lezen heb je echt heel veel meegemaakt en seksueel misbruik en sowieso misbruik of het nou geestelijk of lichamelijk is wens je niemand toe. Ik wou dan ook dat ik iets zinnigs tegen je kan zeggen Behalve dat ik met je meeleef en het echt vreselijk vind voor je. Gefeliciteerd met de geboorte van je zoon nog. En ben blij te lezen dat er een psycholoog is waar je hulp aan hebt. Ik hoop ook dat ik er wat aan ga hebben. Liefs en bedankt voor je reactie. Veel sterkte de komende tijd met je herstel en het terug vinden van het geluk xx
Anoniem
Ik herken heel veel in jouw verhaal. Ik zit momenteel zelf al 8 en halve maand in een complexe depressie. Ik ben in mijn jeugd mishandeld door mijn vader, mijn ex heeft mij seksueel mishandeld en geestelijk kapot gemaakt, met anorexia tot gevolg. In 2015 zat mijn leven in de lift. Leuke vent, vrij rap in verwachting van een geweldig leuk zoontje (geb. mei 2016), maar sinds de geboorte van ons zoontje kreeg ik nachtmerries, willekeurige flashbacks, enorme sociale angsten, pleinvrees... De psycholoog laat mij op een andere manier kijken naar situaties, laat mij kritisch kijken naar mijn negatieve gedachten en leert me deze gedachten bij te stellen, leert me weer opnieuw te genieten van de kleine dingen. Ik hoop dat het voor jou ook een positief effect heeft. Liefs, Mieke.