8 jaar geleden
Het is oke om niet oke te zijn.
Als je je kind verliest staat de wereld stil. Een groter verdriet bestaat er niet. Verder leven lijkt een haast onmogelijke opgave...
11-10-2013... De dag waarop ik voor de tweede keer moeder ben geworden. Veel te vroeg, maar omdat Femke* zo ontzettend ziek was, was dit de enige optie. Geboren even voor 05.00 uur... Even daarvoor overleden, 'veilig' in mijn buik...
Als ik eraan terug denk, lijkt het wel gisteren dat het ons overkomen is. Nog steeds voel ik dat intense verdriet. Iedere dag opnieuw doet er zich wel iets voor waardoor ik aan Femke* moet denken. Vaak lukt het om het te verbergen, het lijkt wel of ik dat kan trainen, het steeds beter voordoen alsof alles oke is. Iemand die me niet goed kent zal het niet merken. Iemand die me wel kent zal goed moeten kijken. Pas wanneer iedereen slaapt is er een plekje om het verdriet de vrije loop te laten.
Wat het voor mij erg moeilijk maakt is dat in de tijd die verstrijkt ik soms de enige lijk die nog aan haar denkt en haar mist. Maar ook ik moet verder. Femke* heeft namelijk nog een oudere zus en inmiddels sinds 8 maanden ook een jonger broertje. Om verder te gaan met mijn leven heb ik me bedacht om mijn dagen zo vol te plannen dat ik niet echt de kans krijg om na te denken. En dat werkt! We gaan alsmaar door en door. Misschien in de ogen van sommigen niet de beste manier, maar ik moet. Dit is mijn nieuwe leven, mijn manier van overleven. Dus als je me vraagt, ben je oke? Nee, ik ben niet oke en dat is oke...
Henrike Laning
Wat ontzettend triest. Een kindje verliezen is het ergste wat je kan overkomen. Je moet het verwerken, want je komt jezelf een keer tegen. Voor nu lijkt het een oplossing, doorgaan en doorgaan. Maar dat hou je niet eindeloos vol. Ik hoop dat je iemand vindt die je kan helpen om het te verwerken. Heel veel sterkte en een dikke knuffel, ook voor je andere kids! xxx
Anoniem
Hoi mamske, ik ken het gevoel. In je omgeving voel je vaak onbegrepen. Er wordt dan gezegd dat het beter is dat je kindje zo vroeg is gegaan het had anders toch niet gewoon kunnen leven. Zelf heb ik nu een gezond zoontje van bijna een jaar. Maar het andere kindje zou ik nooit vergeten hij hoort ook in mijn leven alleen is hij niet tastbaar. Zelf heb ik een foto op canvas laten zetten en in mijn slaapkamer op de kast gezet. Zodat ik elke morgen en avond even naar hem kan kijken. dit heeft mij geholpen met een beetje het verwerken. En heb je misschien ook niet het gevoel dat hij vergeten gaat worden want mijn vriend kijkt er ook elke dag even naar. Misschien zou dit een beetje kunnen helpen.
Anoniem
Hoi mamske, ik ken het gevoel. In je omgeving voel je vaak onbegrepen. Er wordt dan gezegd dat het beter is dat je kindje zo vroeg is gegaan het had anders toch niet gewoon kunnen leven. Zelf heb ik nu een gezond zoontje van bijna een jaar. Maar het andere kindje zou ik nooit vergeten hij hoort ook in mijn leven alleen is hij niet tastbaar. Zelf heb ik een foto op canvas laten zetten en in mijn slaapkamer op de kast gezet. Zodat ik elke morgen en avond even naar hem kan kijken. dit heeft mij geholpen met een beetje het verwerken. En heb je misschien ook niet het gevoel dat hij vergeten gaat worden want mijn vriend kijkt er ook elke dag even naar. Misschien zou dit een beetje kunnen helpen.
Anoniem
Ook hier een lotgenootje die weet hoe je je voelt, op 1-10-2013 ben ik moeder geworden van Evy* ook geboren met 23 weken. Na in april 2014 nog een miskraam te hebben gehad ben ik nu weer zwanger! Nu over ongeveer 3 weekjes verwacht ik onze tweede dochter. Evy* zal altijd onze eerste dochter zijn en we zullen ons ukkie ook over haar vertellen! Heel veel sterkte