Het is niet anders als het van je eigen kinderen is

De smurrie die ik toen aantrof was van het groene soort en er kwam een geur vanaf waar menig boer met een giertank jaloers op zou zijn. 'Wacht maar tot je zelf kinderen hebt, dan vind je het echt niet erg,' werd er gezegd. Ik ben inmiddels al jaren verder en ben twee kinderen rijker, maar aan de poepluiers heb ik nooit kunnen wennen. Van meconium tot aan waterige diarree, alles heb ik voorbij zien komen en ik vond het allemaal even smerig en stinken. Maar dat is niet het enige dat ik vies vind, een kleine opsomming: 

# Toetje
Als het niet in een zakje zit (Danoontje of een Breaker) moet er dus een lepel aan te pas komen. De helft gaat er naast en beland op de tafel of op de kleren. De lepel wordt al gauw gezien als een overbodig stuk gereedschap en de yoghurt (vla, koeientoetje of whatever) wordt met de handen uit het kommetje geschept. Heel lief bieden ze mij dan ook een handje yoghurt aan, maar ik glimlach dan lief en zeg dat ze het zelf op mogen eten. Als ze een hapje van mijn toetje willen dan mag dat uiteraard, wel met een andere lepel. Mijn lepel (bekers en glazen vallen daar ook onder) wordt niet gedeeld, onder geen beding. Ook vingers en handen worden door mij niet afgelikt, daar hebben ze doekjes voor uitgevonden. 

# IJs
Welk kind lust er geen ijs? Precies, elk kind. De mijne hebben nog een leeftijd dat het gepaard gaat met lekpartijen, vieze monden en minstens zulke vieze kleren. Dat laatste is geen probleem; daar heb ik een wasmachine voor. Op warme zomerse dagen zie ik menig ouder de ijsjes van de kinderen 'bijwerken' als ze gaan lekken of verder opeten als het ijsje niet meer gewenst is. Mij niet gezien. Half afgelebberde ijsjes belanden hier gewoon in de vuilnisbak (of in de hond, hangt van het ijsje en de hoeveelheid af).

# Snotneuzen
Slierten snot worden vaak met de hand of een mouw afgeveegd. Soms, heel soms duwen ze hun hoofd tegen mijn schouders aan en vegen hun neus dan aan mij af. Dat vind ik nog niet eens een ramp, wat ik wel ontzettend smerig vind is een kus krijgen met snotsmaak. Ik gruwel al bij het idee dat die glibberige substantie op mijn gezicht terecht komt, of nog erger, in mijn mond. Daar waar mijn kinderen hun neuzen regelmatig leeg eten (schijnt ook nog best oké te zijn volgens diverse onderzoeken) moet ik er niet aan denken om een snotje op te eten. Niet van mijzelf, maar ook zeker niet die van de kinderen. Knuffelen mag natuurlijk altijd, maar wel nadat de neusjes zijn schoongeveegd.

# Poepluiers
Zoals al gezegd in het intro ben ik dus geen fan van poepluiers. Helaas voor mij hebben Sara en Iris een uitstekende darmflora waardoor ik er toch dagelijks mee wordt geconfronteerd. Het is dan een kwestie van knijper op de neus en alleen even een snelle blik om te kijken of ik niets geks zie. Billen schoonvegen en klaar. Nu is het dan ook nog eens zo dat ik ben opgescheept met een kind dat niet zindelijk wil worden ('Op de wc plassen is stom') en eigenlijk te groot is voor de luierbroekjes. Soms heb ik pech en sta ik de poep kokhalzend van de enkels te schrapen.

# Half afgekloven koekjes, rijstwafels en overige zaken
Ik denk dat ik dit niet eens hoef toe te lichten. Die worden gewoon direct weggegooid. Een half opgegeten hamburger van McDonalds; ik hoef deze echt niet meer, ook al ben ik er gek op. 

Is bovenstaande allemaal overdreven? Zeker niet. Heb ik het hier en daar wat 'aangedikt'? Nope. Het maakt mij niet uit wat een ander er van zegt. Echt niet. Doen anderen bovenstaande dingen wel? Chapeau, ik heb oprecht bewondering voor die mensen die dat wel kunnen of doen. Ik.doe.het.niet. Zijn er nu mensen die denken dat ik niet van mijn kinderen hou? Ongetwijfeld, maar daar staat dit los van. Mogen mijn kinderen überhaupt vies worden? Uiteraard, hoe viezer hoe beter, ik heb immers gewoon een douche en een wasmachine tot mijn beschikking. Wil ik een knuffel met modderige armen? Nou, liever niet natuurlijk. Die knuffel wordt met een schoon en fris kind vast weer dubbel en dwars ingehaald. En nee, ik heb zeker geen smetvrees. As we speak zie ik dat ik dringend weer moet stofzuigen.

Ik wil eigenlijk alleen maar zeggen dat het wat mij betreft onzin is als er mensen zeggen dat als het van je eigen kinderen is je het maar moet accepteren en dat het niet vies is. Ik vind van wel. Punt.