7 jaar geleden
HET IS NET KANKER MAAR DAN ANDERS (3)
Onze dochter vertellen dat opa erger ziek is dan gedacht en misschien nooit meer beter wordt...
Er breekt een moment aan dat we de handrem aan willen trekken. Nu is het klaar dit kan niet. Maak mij maar wakker als alles weer gewoon normaal is.
Eraan denken dat mijn vader misschien de jongste niet naar school ziet gaan, de oudste ziet trouwen.... van alles schiet er door mijn hoofd. Het breekt mijn hart.
Hoe moeten we dit vertellen aan onze oudste dochter? Dat opa misschien wel helemaal niet meer beter wordt...
Ik heb het zo begrijpelijk mogelijk aan haar verteld. Goede cellen die eigenwijs zijn worden slecht. De slechte cellen die nemen een plek in beslag en willen steeds meer goede cellen uitschakelen om hun plek in te nemen. De medicijnen proberen de stoute cellen op hun plek te houden. En het liefst maken ze zoveel mogelijk stoute cellen stuk zodat de goede cellen weer terug op hun plek kunnen. Helaas was dit medicijn niet sterk genoeg en zijn de stoute cellen ertussendoor gepiept. Mijn dochter begrijpt het zo goed als... en met wat plaatjes wordt het duidelijker.
En dan kijkt ze mij verdrietig aan en vraagt; "mama, gaat opa dood?"
Met tranen in mijn ogen zeg ik haar dat ik nooit tegen haar zou liegen en dat ze opa niet beter kunnen maken. Maar dat ze wel nog een behandeling gaan starten om zo lang als mogelijk is de stoute cellen op hun plek te houden. Ik plak de woorden; "niemand weet precies wanneer we doodgaan. Dus daarom moeten we lief zijn voor onszelf en elkaar en genieten van alles wat er op je pad komt".
Huilend en knuffelend proberen we allebei zwijgend te begrijpen waarom dit gebeurd.