Het is net kanker, maar dan anders.

Het is 2015 een mooie dag. De dag dat mijn moeder "schoon" is, na 5 jaar. Eindelijk het boek borstkanker dicht en geen jaarlijkse controles meer.

Helaas bleek deze blijdschap van korte duur. Een paar weken later komt mijn vader met vage pijnklachten in zijn zij bij de huisarts. Deze stuurt hem door naar het ziekenhuis, waar ze een echo en scan maken. Niks te zien zegt de arts in eerste instantie. Maar een tweede arts ziet toch wel iets wat hij beter wil onderzoeken. Hele kleine puntjes op de lever.

Tot op de dag van vandaag ben ik deze arts dankbaar. Zonder hem was mijn vader er waarschijnlijk allang niet meer geweest.

Er volgt snel een punctie van de spikkels in de lever. Voor ons gevoel duurt het maanden voor er een uitslag komt en als deze komt slaat de grond onder onze voeten vandaan.

Het is kanker en niet zomaar kanker. Een zeldzame vorm Neuro Endocriene Tumor. Kortgezegd NET kanker. Er komt een berg informatie over ons heen en nog meer vragen. We worden doorverwezen naar een NET kanker centrum in het ziekenhuis hier vlakbij. En mijn vader krijgt een specialistisch team toegewezen.

Want net kanker? Kanker dus. Ik krijg een onbehaaglijk gevoel. In mijn hoofd ben ik de begrafenis al aan het regelen. Dit kan niet. Mijn moeder was ik bijna kwijt. En nu is mijn vader aan de beurt? Dit kan niet. Dit moet een hele slechte nachtmerrie zijn. En nu?

Eerst volgt er een speciale octreotide scan om alle net kanker cellen op te sporen. De foto die we te zien krijgen baart ons zorgen. De tumorcellen zitten in het buikvlies, dunne darm en voornamelijk in de lever. Maar de arts stelt ons gerust. De NET kanker kent 2 soorten actieve en niet actieve cellen. Mijn vader heeft de niet actieve vorm en wordt wel 100 jaar hiermee. Enigszins blij en opgelucht, maar toch het blijft kanker. Er start uit voorzorg een traject met sandostatine injecties.

Volgende keer het vervolg