Het is moeilijk

Ik ben van nature iemand die heel makkelijk praat met mensen. Maar praten over dingen die mij verdriet doen vind ik ontzettend moeilijk. 

Ik ben een vrij direct persoon maar ook erg gevoelig. Als ik praat over het leven wat ik voor ogen had 10 jaar geleden kan ik volschieten. Niet omdat ik niet blij ben met mijn leven nu. Ik ben ontzettend blij ermee. Ik ben blij met mijn man waarmee ik 12 jaar samen ben. We hebben moeilijke tijden gehad maar ook super mooie tijden samen. Het meest dankbaar en blij ben ik voor mij dochter. Ik had nooit gedacht dat die er zou komen. 

Als ik dan denk aan wat ik mis voel ik me soms ondankbaar. Ik mis een tweede kind. Ik mis soms hoe ik het voor ogen had. Een tafel vol kinderen die op ons lijken. Een deel van mijn man en een deel van mij. Hoe zouden ze op elkaar lijken en hoe niet. Kan je iets missen wat je nooit hebt gehad? 

Deze blog is het eerste wat ik doe waarmee ik me heel goed kan luchten. Waar ik me kan uiten zonder dat ik erbij stil sta hoe ik klink en wat ik wel of niet kan zeggen. Het is een soort dagboek. Waarmee ik hoop andere te vinden die hetzelfde meemaken en we samen ons kunnen uiten. Niet iedereen begrijpt je nou eenmaal even goed als diegene het niet meemaakt. 

Ik blijf wensen en hopen op die tafel vol. En tegelijkertijd mis ik het ook…

Trending op Mamaplaats: Moedermaffia: "Pas maar op, straks kan je dit niet meer en dat niet meer"