Het is me allemaal te veel

Soms weet ik niet hoe ik het vol moet houden. Ik wil niet klagen maar het is zwaar.

De woningbouw is al een jaar bezig met de wijken te renoveren. Er komt een nieuw dak, astbes word verwijderd, kelder waterdicht gemaakt en ga zo maar door. Wij zijn als laatste aan de beurt. 

Het is chaos in huis. De zolder moest leeg en de kelder ook. Onze 2 opbergruimtes. De kelder spullen staan in de woonkamer. We kunnen niet meer aan de tafel eten. Het zou maar voor even zijn maar ondertussen zijn we 2 weken verder want de kelder wil niet drogen. Ondertussen moet ik het er met 3 kids het beste van maken. Zigzaggend door de troep en bouwvakkers gaan we elke ochtend naar school. De kinderwagen kan er nauwelijks langs en de jongens moeten de spijkers ontwijken met hun fiets. Dit is al 6 weken zo. En ik word gek.

Nu is het ook nog december. De maand van sinterklaas, verjaardag van mijn oudste zoontje, en kerst. Natuurlijk komen er heel veel dingen bij: eerste keer bij groep 1 kijken voor Noah(bijna 4 jaar). Ook Noahs amandelen gaan eruit. Als dit tenminste doorgaat. Deze operatie is al 2x verplaatst. Elke keer dat jongetje voorbereid voor niks.

Nu is het 10 december 20:30 als ik dit type. Ik moet even van me afschrijven. Liam (2,5 jaar) had de hele week 40.2 koorts. Na een aantal gebroken nachten is de koorts gelukkig gezakt maar is hij nog wel bleekjes. Nu beginnen Elin en Noah ook te hoesten. Maar van Noah vinden we dat niet zo raar, die amandelen gaan er niet voor niets uit.

De verjaardag van Noah hebben we bij opa en oma gevierd omdat ze in de woonkamer de roosters gingen vervangen en dus de ramen er helemaal uit moesten. Nouja dikke prima we zijn toch niet thuis. Maar dan kom ik er echter dat ze pas beginnen met ons huis, toen wij op de terugweg waren(16.40)

Ze hebben de boel slordig gedaan en er een troep van gemaakt. Er zit een barst in de ramen en er komt veel tocht vrij. Mijn man probeert dat te fixen terwijl ik in de troep ga koken. Eindelijk is alles klaar en ligt iedereen in bed. Eindelijk rust dacht ik. Ik ga de woonkamer opruimen en versieren voor Noahs verjaardag. Hij heeft er zo'n zin in! Plot hoor ik noah huilen boven. Hij blijkt een kroepaanval te hebben. Gelukkig kwam hij gauw tot rust en valt hij snel in slaap. Ik type Dit nu, nu hij naast me ligt. Op de achtergrond hoor ik Elin en Liam erg hoesten en af en toe naar adem happen. Alles tolt nu even. Mijn kinderen en mijn gezin heeft rust nodig. Maar Noah heeft zo uitgekeken naar zijn verjaardag! Hij ging vandaag voor de eerste keer kijken in groep 1. Morgen is hij jarig. Dat arme kindje barst van de spanning. Misschien is dat de oorzaak van de aanval geweest. Ik weet het niet. Ik weet niet wat ik moet doen en mijn hoofd ontploft. Ik ben al de hele week 24/7 bezig met degezondheid van mijn kinderen en ik ben kapot. Ik houd van ze maar ik kan niet meer. En volgende week woensdag wordt noah geopereerd aan zijn amandelen dus daar gaan we weer. Sorry voor al het klagen en de slechte manier van schrijven maar ik moest mijn hart luchten

Update: Liam heeft longontsteking en oorontsteking. Dat verklaart dat hij zo ziek was