Het is allemaal teveel…

Net een verhuizing achter de rug, mijn draai nog vinden in het moederschap, een kind die naar de opvang moet, een vriend die weer vijf dagen aan het werk is en zelf weer vier dagen gaan werken. Het is achteraf gezien allemaal teveel geweest... Had ik maar meer gebruik gemaakt van mijn ouderschapsverlof.

Die laatste zin is er één waar ik veel gebruik van heb gemaakt, had ik mijn ouderschapsverlof maar meer gebruikt. Maar hoe had ik kunnen weten dat dit zou gebeuren? Dat had ik op dat moment helemaal niet... 

Op 21 januari zijn wij verhuisd naar ons huidige huis en op 7 februari ben ik weer begonnen met vier dagen werken. Ook zat ik toen nog in mijn fase dat ik onze zoon, Jack, nog niet durfde te laten logeren bij mijn schoonouders, want ik was bang. Bang dat het niet goed zou gaan, bang dat ze het niet zouden kunnen, gewoon bang om Jack niet thuis te hebben met slapen. En zo haalde ik elke donderdag, na mijn avonddienst, na 21.30 Jack nog op bij mijn schoonouders, reed ik terug naar huis. Legde ik hem op bed en maakte ik mij klaar voor de volgende dag. De dag dat ik weer vroeg op moest, Jack klaar moest maken, mezelf klaar moest maken en weer naar de opvang moest. Om daarna gelijk door te gaan naar mijn werk, te werken tot 17.00 en daarna weer gelijk door naar de opvang om Jack op te halen. Eenmaal thuis mezelf vergat, alles deed voor Jack tot hij op bed lag, snel even tussendoor iets at en ook naar bed ging. Om dit vier dagen per week te herhalen.

Maar mijn lichaam zei op een gegeven moment stop. Stop, dit kan niet langer zo. Ik werd enorm moe, zo moe dat ik niet meer goed kon functioneren op de werkvloer. Ik melde mij steeds vaker ziek omdat ik mij niet goed voelde en halverwege maart het mis ging. Ik ga niet te veel in detail treden want dat vind ik te persoonlijk. Maar laat ik het erop houden dat ik dingen heb gedaan waar ik achteraf enorm veel spijt van heb. En zo zat ik 29 maart eerst bij mijn therapeut, daarna bij de huisarts en in de middag nog bij mijn werk omdat het niet meer ging. En zo ging ik officieel de ziektewet in, ik had namelijk een postnatale depressie met verlaat begin. 

En zo ging alles in snelvaart, we hadden diverse gesprekken, veel controles met Jack en veel gesprekken met mijn schoonouders en mijn moeder. Ik mocht namelijk niet meer alleen zijn met Jack, voor mijn eigen veiligheid maar vooral de veiligheid van Jack. Mijn vriend nam zorgverlof op en ik probeerde afleiding te zoeken, maar wat is dat lastig zeg als je je niet goed in je vel voelt...