Het is af. Over het afsluiten van de kraamtijd.

Vandaag was de nacontrole bij de gynaecoloog van mijn bevalling. Dé uitgelezen kans om mijn vragen te stellen. ik had dan ook een heel briefje vol met vragen mee. Ik wilde graag alles weten. Waarom waren er zoveel artsen, waarom mocht mijn vriend de navelstreng niet doorknippen, waarom werd mijn baby direct weer van mijn buik gehaald en kreeg ik hem later pas terug en ga zo maar door. Ik had waarschijnlijk ook gewoon erg veel vragen omdat ik gedurende de laatste 2 uren van mijn bevalling angstvalling mijn ogen dicht hield. Maar op al mijn vragen kreeg ik antwoord en alles werd gelukkig duidelijk. 

Tja dit was het dan, het laatste. De zwangerschap, de bevalling, de kraamweek, de nacontrole.. alles is geweest. Ook nu mijn zoontje 6 weken is ben ik officieel geen kraamvrouw meer. Ergens vind ik dit zo jammer. Ik ben nu gewoon één van de moeders. Niks speciaals aan, zo voelt het tenminste. 

Toen ik er middenin zat. Middenin die zwangerschap, vond ik het maar niks. ik had allemaal kwaaltjes voelde me een aangespoelde walvis, irriteerde me mateloos aan alles wat ik niet meer kon en aan mijn emoties en andere mensen die de emoties alleen maar versterkten. De bevalling vond ik heftig en vooral pijnlijk en dacht alleen maar bij mijzelf hoe kan het dat die andere mama's zeggen: 'ik zou het zo weer doen". Ik vond het alleen maar horror en vreselijk pijn doen. Het feit dat ik daarna mijn prachtige mannetje mocht krijgen daarbij niet inbegrepen natuurlijk. 

Maar nu, achteraf, nu het allemaal voorbij is. Maakt het me emotioneel en mis ik wat er allemaal is gebeurt. Ik moet het afsluiten, maar wil dat nog niet. Omdat het toch ook zo mooi was en bijzonder. En ik dat warme, fijne gevoel van genieten en herinneringen maken niet kwijt wil raken.

Helaas komt aan alles een eind en moet ik ook gewoon door. Ik moet ook beseffen dat ik nog steeds herinneringen kan maken en prachtige momenten kan beleven op een andere manier, namelijk met ons lieve kindje. Ja en dat... dat, maakt alles goed en ben ik nu ook gewoon één van de mama's die zegt 'Ik zou het zo weer doen'.