Het gemis en confrontaties

Liefste Daan en papa,

al anderhalf jaar hoor en weet ik dat ik door moet met mijn leven.En dat doe ik, ondertussen is er natuurlijk veel gebeurd in die tijd.Het gemis van Daan kreeg net een 'plekje' toen mijn vader besloot uit het leven te stappen..ik was zwanger en stond op het punt een nieuw huis te kopen samen met mijn gezinnetje.Het is zo'n rare tijd nu, met corona en je zusje/kleindochter die nu ruim een maand geleden geboren is..begrijp me niet verkeerd he, we zijn ontzettend blij met de geboorte van haar, maar het is moeilijk.Ik zie Daan in haar, ze hoeft nog maar een flesje niet op te drinken of benauwd te klinken en ik raak al wat in paniek. Dan strijd mijn rationeel denken meteen met mijn gevoel, want het doet pijn. Ik ben meteen terug bij de tijd dat alles rondom Daan zijn ziekte begon te spelen. 

Het zijn zoveel dingen tegelijk op het moment, ik weet soms geen raad met mijzelf..gemis van Daan, gemis van pap, onzekerheden en het vertrouwen wat moet groeien ronden de gezondheid van ons pasgeboren dochtertje, corona waarvan wij ervoor kiezen de maatregelen goed op te volgen en zeker wat betreft de kwetsbaarheid van een pasgeboren dochter.. dat wil in onze ogen zeggen dat niemand naast onszelf haar aan mag raken.. en dat wil dan weer zeggen dat je meerdere mensen teleur moet stellen.Wij kiezen voor alle veiligheid rondom de gezondheid van haar, ik wil er alles aan doen om niet nog een kind ernstig ziek te hebben of zelfs te verliezen, dat klinkt misschien erg vergaand, maar het is puur op gevoel.

Ik heb de kleinste meid zojuist voor het eerst boven in het ledikantje gelegd, weer zo'n dubbel en moeilijk moment..Het bedje waar Daan ook in heeft gelegen, nu gelukkig wel in een andere kamer aangezien we zijn verhuisd.Maar ik zie jou er weer in liggen m'n lieve jongen, want jullie lijken wel op elkaar. 

En je grote zus/kleindochter is momenteel iets moois aan het maken voor bij het graf van haar opa. Ze denkt regelmatig aan jullie.

Lieve Daan, ik mis je, ongelooflijk veel. Wat had ik je er graag vrolijk rond zien lopen in onze nieuwe tuin, en je leren praten en nog zoveel meer.

Lieve papa,ik mis je, het blijft pijn doen dat je er niet meer bent. het rouwen is nooit over, en het blijft ook moeilijk om het te begrijpen, maar ik weet dat jij nu rust hebt, en dat had je nodig.   Maar ik had jou ook nodig, en dat klinkt heel egoïstisch, maar ik had je zo graag aan je nieuwe kleindochter voorgesteld en ons nieuwe huis laten zien, je zou echt trots op ons zijn, we houden de tuin goed bij en proberen er samen iets moois van te maken met het gezinnetje.