Het eerste jaar samen met Emma!

Het eerste jaar moederschap zit er alweer op, Emma is alweer 1 jaar geworden!

Wat gaat de tijd toch snel ik kan me als de dag van gisteren herinneren dat ze geboren werd.

Ik heb jullie mijn bevallings verhaal al gedeeld en dat het eingelijk allemaal super makkelijk ging. Al gaat het moederschap mij soms iets minder makkelijk af.

Toen Emma geboren was had ik even de tijd nodig om alles goed te kunnen verwerken wat er nou was gebeurd. Natuurlijk voelde ik wel gelijk die moeder gevoelens maar toch was het heel apart dat ik nu voor dit kleine mensje moest gaan zorgen. In de eerste weken wou ik ook alles zelf doen ook al zei ik dat het goed was als iemand anders wat deed. Van binnen voelde ik mij klote dat ik het niet deed en dat iemand anders aan mijn kind zat. Gelukkig heb ik nu veel van die gevoelens aan de kant kunnen zetten en ik vraag nu ook wat vaker om hulp als het mij allemaal te veel word.

Na mij bevallingsverlof zou ik gewoon weer aan het werk gaan zoals ik deed voor mijn zwangerschap. Maar dat is me even een partij zwaar gevallen. Eerst al fysiek, ik kwam thuis te zitten met bekkeninstabiliteit en moest daardoor een tijdje stoppen met werken. Na veel fysiotherapie kon ik weer rustig aan beginnen met werken. Mentaal had ik daar helemaal geen zin in ik wou veel liever bij me kleine meisje thuis zijn. Ik heb daar wel een tijdje mee rond gelopen met die gevoelens tot dat ik helemaal niet meer kon. En heb ik besloten om een functie om laag te gaan bij mijn werk en gewoon mijn contract uren te gaan werken. Ik heb namelijk maar een 16 uur contract. Al heel snel voelde ik mij geestelijk ook weer opknappen , ik kon lekker veel bij mijn meisje zijn en alle touwtjes zelf in handen houden.

Ik weet dat het soms niet goed is om alles zelf te willen doen, maar ik mag graag de regie in eigen handen houden. Nu de dagen dat ik moet werken past mijn moeder of mijn zus op. Gewoon familie, de mensen die ik wel vertrouw met Emma. Wij hebben het ook wel gehad over een kinderopvang of gastouder maar dat vinden we nu eerst nog niet nodig zolang de familie die paar dagen dat ik werk op kan vangen vind ik het prima zo! Al zou ik het heel leuk hoor Emma vinden dat ze dan met wat leeftijdgenootjes kan spelen.

Verder mentaal was het voor mij ook heel zwaar dit afgelopen jaar. Je lichaam is zo veranderd na de zwangerschap dat ik heel veel moeite had met het accepteren van de extra kilo’s het veranderen van mijn lichaam. Het stemmetje in mijn hoofd had mijn zelfvertrouwen zo beschadigd dat ik mezelf niet meer mooi vond en niet snapte dat mijn vriend me nog mooi noemde. Ik kon niet vaak genoeg horen dat hij me mooi vond. Na alle fysiotherapie ben ik 2x in de week gaan sporten en ben ik al heel wat kilo’s kwijt geraakt, dit heeft mijn zelfvertrouwen een enorme boost gegeven. We hebben nu momenteel door Corona een stop van het sporten maar kan wel merken dat ik iets minder comfortabel in mijn lichaam voel. Maar dat mag de pret niet drukken! Ik ben bijna weer op mijn oude gewicht en ik voel me echt prima zo. Ik voel me nu pas na een jaar weer lekker mezelf. Ik kan weer genieten van de kleine dingen. Ik geniet van alles en iedereen om mij heen.

Dit was helaas niet de enige kopzorgen die wij dit jaar hadden. Mensen die mij volgen op Instagram hebben kunnen zien dat wij dit jaar onze hond hebben moeten laten in slapen. In begin van 2021 lag er sneeuw en is onze hond uitgegleden. Hij had na onderzoeken zijn kruisbanden gescheurd, wij lieten hem natuurlijk opereren het is ons maatje ons beestje. De operatie was goed gegaan en zijn herstel verliep ook super goed! Alleen naar een paar maanden begon hij weer mank te lopen en zijn hele poot begon weer op te zwellen. Toen zijn er zoveel onderzoeken geweest en het duurde allemaal heel lang dat wij al het gevoel kregen dat het niet goed zou komen. Hij bleek bindweefsel kanker te hebben in hele agressieve vorm. Er werd verteld door de arts dat het nooit weg zal gaan ,wat we ook gingen doen. Toen hebben wij de hele moeilijke keuze moeten maken om het in te laten slapen.

Ook hebben wij afscheid moeten nemen van dierbaren. Dit was heel erg lastig omdat we ze in Corona tijd al weinig hebben kunnen zien en dan opeens moet je afscheid nemen. Afscheid nemen is nooit makkelijk en zal ook nooit makkelijk worden.

Maar we hebben het eerste jaar gehad! Met vele tegenslagen maar ook heel veel lichtpuntjes. Emma was ons grootste lichtpuntje ze maakte me aan het lachen als ik van binnen moest huilen. Ze heeft al zulke mooie prestaties geleverd dit jaar en ik kan alleen maar super trots op haar zijn. Zonder mijn vriend had ik dit nooit allemaal kunnen doen. Hij is mijn rots elke keer als ik dacht dat ik het niet kon heeft hij me er boven op geholpen. Ik ben super trots ook op hem dat hij zo goed omgaat met het vaderschap. Hij doet elke dag zo zijn best voor zijn gezin! En dat mag ook wel eens gezegd worden dat ik echt super trots op hem ben en zonder hem waren we nu niet geweest waar we nu zijn. Emma heeft een super papa en deze mama heeft een super partner.

Het eerste jaar ouderschap was pittig ,zwaar, maar ook enorm genieten! Je hebt je kleine baby zien groeien naar een klein meisje met een eigen willetje. Een meisje die je het hele huis door kruipt. Echt waar , ik vind het moederschap het aller mooiste wat er bestaat ! Ik kan zo genieten van haar en soms wil ik haar ook wel achter het behang plakken. Maar daarvoor is ze een kind. Op naar een nieuw jaar nieuwe fases en heel veel mooie herinneringen.