Het cliché, ze groeien zo snel!

Daar zit ik dan, emotioneel op de bank beneden. Vriendlief op bed en baby ook op bed. Pfffff de gevoelens die dan boven komen. Stopt mijn koppie ooit nog met denken, zorgen maken, schuldig voelen? 

Antwoord: nee.

Nou dat was duidelijk. Isabel Chloé is 2 maart alweer 4 maanden geworden. En als ik naar foto’s kijk van vlak na haar geboorte ben ik benieuwd of ik de enige ben die zó ontzettend emotioneel wordt... Het gevoel dat dit kleine ding zo snel en hard groeit terwijl de buitenwereld haar nog zo klein vind. En wat ik zó vervelend vind is de opmerking “och geniet nog maar even want...” “Nu al dit of dat wacht maar tot ze .. jaar oud zijn.” Schei uit hou op. Voor mij gaat dit al te snel. Van geboorte tot 4 maanden kreeg ze zo’n ander gezichtje, heeft zij zoveel geleerd. Maar wij ook. Mijn vriend en ik leren elke dag meer. Over onszelf over het ouderschap en perfect kan je het toch niet doen. 

In 4 maanden is dit meisje uitgegroeid tot een lief blij kindje. Daardoor zou ik mocht het ons gegund zijn erg snel een tweede willen. Of toch niet? Nee eerst volledige focus op Isabel. Nou deze wispelturige gedachten komen op een dag zo’n 40 x voor. Echt gezellig. Verwarrend vooral. 

Oh en dan even over het ontzwangeren. Wist ik veel. Die hormonen gieren dus natuurlijk nog door mijn lijf. Ik dacht dat ik gewoon een sentimentele huismuts was geworden. Over huismuts gesproken, ik ben opzoek naar een baan. Heerlijk lijkt het me dan weer, even met een volwassene praten! Maar oh neeeee, dan moet ik mn baby missen! 

Het leed dat solliciteren heet. Ik hoop echt op een menselijke werkgever, eentje waarmee je kan praten en ook evenveel waarde hecht aan gezinsleven als aan werk. Maar toch blijf ik bang om te zeggen, gat in mijn cv vanaf vorig jaar september? Klopt, ik ben moeder geworden. Yikes, de vragen gieren door mijn hoofd, helaas negatief, direct ben ik bang voor afwijzing of vooroordelen. Balen. Maar ik blijf positief. Ik heb er zin in en ik heb een stok achter de deur. Ik heb mijn kroost om voor te zorgen. En wie wat wil moet er wat voor doen. Heerlijk lijkt het me om weer bezig te zijn!

Wie is er ook zo wispelturig als de pest?

Wie heeft er ook moeite met solliciteren of terug naar het werk gaan na het zwangerschapsverlof?