14 juni 2018, de dag dat het allemaal begon. Ik had het niet zien aankomen. We waren getrouwd, konden binnen 2 jaar een huis kopen en binnen 1,5 jaar kregen we onze eerste zoon. We hadden het eigenlijk best voor elkaar.
Al vond ik mijn man steeds een grotere zeur worden. Iedere dag was er wel weer iets waar hij over kon zeuren. Het was nooit goed; zijn werk niet, thuis niet, de spullen die we hadden niet. Hij kon zelfs nog zeuren over het weer. En ik kon al helemaal nooit iets goed doen of zeggen. Verder klaagde hij ook steevast over hoe hij zich voelde; ziek, zwak en misselijk.
