Het aller-mooiste compliment

Soms voel ik me net een politie agent: “Niet doen”, “Laat elkaar met rust”, “Niet slaan”, “Luisteren naar mama”. Ook als drill instructor zou ik het best goed doen: “Bij drie doe je wat ik zeg”, “Hier komen, en wel nu!”, “Speelgoed opruimen. Waar het hoort”, “Netjes eten, niet viezerikken”, “Afblijven. Ik zei af-blij-ven”. En laat ik vooral mijn carrière als persoonlijk beveiliger en bodyguard niet vergeten. Ik mag alle knuffels, tassen,, gevonden takken en stenen, boeken, broodtrommels en geplukte bloemen vasthouden. Altijd handig zo'n mama in de buurt die alles vast kan houden. En als we een middagje naar een grote speeltuin gaan, dan gaan mijn antennes automatisch uit. Kleuter en Diva kennen de speeltuin op hun duimpje. Maar dat neemt niet weg dat ik ze continue in de gaten houd. Terwijl de één ergens achterin de speeltuin rond rent, is de ander bij de glijbaan naast de ingang te vinden. Gelukkig beschik ik over ogen in mijn achterhoofd en een extra set ogen op stokjes. Als het even kan trek ik mijn kids een fel oranje t-shirt aan. Deze vallen snel op tussen de massa spelende kinderen. In één snelle oogopslag kan ik ze zien (en nu niet allemaal na het lezen van mijn blog óók oranje kleding aandoen bij je kids ;-) ). Mijn man zei laatst: “En ik maar werken terwijl jij in de speeltuin zit met de kids. Lekker van het zonnetje te genieten”. Zo zou je het ook kunnen zien. Al ben ik echt wel doodop na een middagje speeltuin. Bewaker zijn is een leuk beroep, maar erg vermoeiend. En best jammer dat ik er niet voor betaald krijg.

Soms heb ik het gevoel dat ik alleen maar bezig ben met waarschuwen, ruzies sussen en bevelen uitdelen. Dat wil ik helemaal niet. Het lijkt wel alsof ik helemaal niet geniet van mijn kinderen. Iets wat ik enorm doe. En ik wil ook niet dat ze zich later herinneren dat mama alleen maar aan het mopperen is. Dat de kinderen dat gelukkig niet zo ervaren, werd me van de week onverwachts duidelijk.

Kleuter zat op de bank. Hij was op zijn tablet aan het spelen. Opeens riep hij me. Ik kwam naar hem toe. Hij keek me diep in mijn ogen aan, pakte mijn handen vast en zei: “Mama, je bent lief. Je doet het goed. Je zorgt altijd heel erg goed voor ons”. En die woorden raakten me diep. Kleuter meende het, het kwam recht uit zijn hart. De tranen sprongen in mijn ogen. Mijn hart overspoelde zich met liefde. Wat een lieve, wijze woorden van een vijf jarig kereltje. Ze raakten me recht in mijn hart. Ik heb mijn ventje een onwijs dikke knuffel gegeven en hem bedankt voor dit geweldige compliment. Deze steek ik mooi in mijn zak. De volgende keer dat ik me weer als politie agent moet opstellen, zal ik deze woorden in mijn achterhoofd houden. Ik doe het heus wel goed. En als Kleuter geen kleuter meer is, maar een opstandige puber, dan zal ik hem eens dit blog onder zijn neus duwen.

En jij? Heb jij wel eens een mooi/lief/bijzonder compliment van je kind gehad?

 

• Outlet bij Kleertjes.com »
• Gratis zwanger- en babyspullen »
• Win lekker eten »
• Nieuwe collectie bij Noppies »