Snap
  • Mama
  • verdriet

Herinneringen op je telefoon

Herinneringen op je telefoon,

Foto herinneringen op je telefoon; "1 jaar geleden". Ik word er dagelijks aan herinnerd en mee geconfronteerd. Ik maakte elke dag foto's van Jerael. Foto's onder de blauwe lamp, met snorkel, aan de tril beademing, zijn handje, voetje en ga zo maar door. Ik heb alles vastgelegd, met het idee dat ik hem alles kon laten zien als hij wat groter is. Nu kijkt Jershane er zo nu en dan even naar. Het zijn de mooiste foto's maar pijnlijk om naar te kijken. Het zijn periodes dat ik me helemaal down voel. Zoals nu, januari merk ik dat ik zo onrustig ben in mijn hoofd en slaap ik weer enorm slecht. Dit geld ook in de maand november. Overdag gaat het wel, maar zodra ik in bed lig komt alles binnen. Als ik mijn ogen dicht doe praat ik mezelf een schuldgevoel aan en begin ik weer bij het begin: ‘Het komt door mij dat mijn vliezen zo vroeg braken, waarom had ik niet gelijk de verloskundige gebeld bij het eerste krampje?Waarom heb ik mezelf niet beschermd tegen alle negativiteit? Elke avond weer opnieuw maak ik mezelf helemaal gek. Overdag heb ik afleiding, maar zodra me hoofd het kussen aanraakt begint het weer. Ik mis het zo om met Hubert over mijn gevoelens te praten, om het verdriet samen met mijn maatje te delen, of gewoon om iemand te hebben bij wie je alles eruit kan gooien. Veilige, stevige mannenarmen om je heen en mij zegt "Samen komen we er doorheen!" 

2 jaar geleden

Ik heb al jou bloggs gelezen met een brok in mijn keel.. wat verdrietig wat jullie mee moeten maken.. ik ken jullie niet persoonlijk maar jullie gaan nooit uit mijn gedachten 😔😭❤