Herinneringen maken voor een heel leven

De volgende ochtend werd ik wakker ( na een heerlijke Oxazepam) en deed eigenlijk wat elke moeder van drie zou doen. Ik ging naar beneden om mijn kindjes goedemorgen te kussen.

Eerst Martin, daarna Elisabeth en toen door naar Frederika haar kamertje. Toen ik de deur open deed, want daar waren we streng in die moest dicht blijven ivm de vliegen, kwam er een geur op mij af die ik nog niet kon plaatsen. Ik realiseerde mij snel dat dit de geur van ons dode kindje was. Haar kamertje rook namelijk eerst gewoon zoals de andere kamers maar dit was een geur die ik niet kenden. Niet vies maar gewoon apart. Tot op de dag van vandaag ruikt haar kamertje nog zo als ik binnenkom.

De komende week zou haar kamertje een liefdevolle plek zijn waar we konden huilen en haar konden vasthouden. We wisten inmiddels dat de uitvaart op dinsdag zou zijn want dan was er genoeg tijd voor iedereen om terug te komen voor de begrafenis. Mijn familie was namelijk op vakantie in spanje, waar wij in een normale wereld ook waren geweest voor een familie vakantie.

Ik had dus nog 5 dagen om genoeg herinneringen te maken voor een heel leven. Ze was er nu nog dus moest er van genieten. Dus dat deden we dan maar. Ons huis was een bloemenstal geworden van alle bloemen die werden gestuurd door vrienden, bekenden en later blijkend mensen die op ons pad waren gekomen om ons verdriet lichter te maken. Ik als iemand die ontzettend blij wordt van bloemen was dus helemaal in mijn nopjes in de geurende bloemenzee. Denk dat elk uur de bel wel ging met een bezorger die wat kwam brengen.

Onze buren hadden een schema gemaakt met wie er welke avond zou koken dus ik hoefde niks te doen behalve te zijn en zoveel mogelijk naar Frederika kijken.

Uiteraard moest er veel geregeld worden. De bloemen, de kerk, het grafje, de uitnodigingen, de rouwkaarten icm het geboortekaartje maar zoals altijd had ik alles in de pinken. Dit varkentje zou ik wel even wassen. Een uitvaart voor mijn dochter regelen... daar draai ik mijn hand niet voor om, Zei de controlfreak in mij.

Martin en Elisabeth werden veel opgevangen door vrienden en daar waren we zo ontzettend blij mee. Want op de een of andere manier was ik totaly in charge voor de uitvaart en wat er allemaal geregeld moest worden voor Frederika, maar verder kon ik helemaal niks. Gek he???

De uitvaartmevrouw kwam regelmatig langs om te kijken hoe Frederika er bij lag en om uit te voeren wat ik allemaal had bedacht. Ik had een strakke planning want de dagen gingen tellen. Zo wilde ik zeker een beeldje laten maken van haar en had al contact met Lisa van Beeeldig en wilden ook drie soortgelijke armbandjes laten maken zodat ik en mijn dochtertjes die alledrie kunnen dragen. 

Het waren gekke dagen met veel lekker eten van buren en veel flessen wijn. Mensen liepen in en uit om onze dochter te bewonderen en ik heb wel 10 keer per dag de trap op en af gelopen om gasten weg wijs te maken. Dat ik net was bevallen hadden we voor de gein maar even overgeslagen. Ik deed alles gewoon, was aan het stofzuigen en bloemen verplaatsen. Naderhand belde mijn kraamzorg net voor mijn uitgerekende datum ( was ik even vergeten af te bellen ) en die zei kind had mij gebeld. Je had gewoon recht op kraamzorg. dus als tip voor andere mama's, ook met geen kind heb je recht op kraamzorg.

De laatste dag ging als een roes, vooral veel huilen en nog meer huilen. De kinderen vroegen wanneer Frederika zou gaan want ze waren er wel klaar mee dat mama zo aan het huilen was in haar kamertje. We zouden nog de laatste puntjes op de i zetten met de dominee van de kerk. Die tevens een belangrijk persoon in ons leven is want ze heeft ons getrouw en onze andere kindjes gedoopt., dus het was wel heel bijzonder die traject met haar te doen.

Maar we waren er klaar voor... Dit was de laatste avond dat haar lijfje bij ons zou zijn.