Herfstvakantie en Corona

Nu kan ik natuurlijk een hele motiverende blog schrijven over allerlei leuke bak- en knutselwerkjes, maar dat laat ik lekker aan anderen over. Die zijn daar vast en zeker veel beter in dan ik. Als ik namelijk bedacht heb om koekjes te gaan bakken wordt dat gewoonweg een groot fiasco. Het koekje wordt een barbapapa en ik heb een kind wie ik onder de tafel uit moet plukken, omdat ze ineens geen vieze handen wil krijgen. ‘Leuk’ samen koekjes bakken. Uiteindelijk staat mama alleen in de keuken een barbapap te bakken.

Yara en ik zijn er echt niet voor gemaakt. En nu hoor ik jullie denken “het gaat om het proces Ellen”. Het gaat erom dat je samen bezig bent om iets leuks te doen. I know…wil je dat dan gelijk mijn kind ook even uitleggen?

En dan daarbij, daar is het voor mij geen herfstvakantie voor. Voor mij is vakantie het ondernemen van een uitstapje of om dingen te doen waar ik in een ‘gewoon’ weekend niet aan toe kom, lees; dan ligt moeders op apegapen door alle doordeweekse verplichtingen.

Maar goed, voor diegene die het nog niet wisten. Er is een virus in de wereld die zelfs de koning zijn vakantie heeft doen afbreken. Dus laten we dit virus serieus nemen met in ieder geval inachtneming van alle maatregelen. Ik behoor namelijk tot het braafste meisje van de klas en wil het goede voorbeeld geven aan mijn kind. Ik vertel haar later als ze groot is wel dat ik gespijbeld heb. Dus ondanks de maatregelen leek het me leuk om in ieder geval 1 verantwoord uitstapje te ondernemen. Onder verantwoord vind ik dus iets doen in de buitenlucht. Voor mijn gevoel hangen daar minder aerosolen, maar goed wat weet ik ervan. Dus na kort nadenken besloten we een dagje naar de Apenheul te gaan. 

We begonnen ons voor te bereiden door een kijkje te nemen op de website van hen en/ of ze überhaupt wel open zijn, want op de bonnenfooi ergens naar toe gaan, kan allang niet meer. Nadat ik las dat ze open waren en we ook nog eens anderhalve meter afstand van de apen moesten houden, wist ik het; dit is ons uitstapje! Hoeven we ook niet bang te zijn dat we worden beroofd door een aap. Eenmaal online tickets besteld, gingen we de volgende dag bepakt en bezakt naar Apeldoorn.

Een voordeel heeft het virus in ieder geval wel. Ik kon gewoon vooraan parkeren! Weet je hoe fijn dat is als je met een jong kind op stap gaat? Dan erbij is er tegenwoordig altijd en overal plek. Daarnaast is het gewoon een stuk minder druk in het park dan we gewend zijn dus ieder nadeel heeft zo zijn voordeel en aangezien ik een rasechte optimist ben, zie ik zelfs nog het goede in stront.

Eenmaal aangekomen om 10 uur ’s ochtends, terwijl ik afgezworen had voordat ik moeder werd om op zo’n tijd überhaupt op te staan, liepen we rustig naar de ingang. De route naar de ingang was al erg mooi. Yara huppelde voor me uit en wees vrolijk van alles aan waarvan ze wilde weten wat het was. Door de aankomst van de bezoekers te verdelen in tijdsvakken, was er geen wachtrij. Ja, je leest het goed. Er was geen wachtrij bij de ingang! Waar ik voorheen al moe was om Yara in die tijd te vermaken, kon ik nu gewoon doorlopen na het laten zien van de e-tickets. Wat mij betreft wordt dit het nieuwe normaal! Eenmaal in het park hadden ze de looproute al uitgestippeld. Deze was deze erg makkelijk te volgen. Voor de grote mensen trouwens, want voor een twee en half jarig kind kan je afzetlint, pijlen, of verboden toegang borden neer hangen, zij volgt gewoon haar eigen fantasie route.

Wat heb ik genoten van Yara die van de ene verbazing in de andere viel en oog had voor alles behalve de apen. Ze heeft denk ik drie apen gezien en rende dan alweer op dingen af die haar aandacht trokken. Maar eerlijk is eerlijk, het park is echt heel erg leuk voor jong en oud. Vooral voor de kleine avonturiers onder ons dus als Yara ouder is, zindelijk is, een zwemdiploma heeft, kan lezen en schrijven, kom ik gegarandeerd terug!

Ondanks dat het virus een uitstapje echt wel veranderd heeft en mondkapjes op sommigen plekken verplicht zijn, is dat echt geen reden om niet te gaan. Er is voldoende speelgelegenheid voor de kinderen, waar ouders even kunnen bijkomen en uitpuffen op een picknick bankje om nog even een warm kopje koffie of thee te bestellen.

De wachtrijen zijn praktisch weg en na vier uur had ik het park wel gezien en was Yara toe aan haar middagslaapje. Ik besloot onderweg nog even lekker warm in de auto bij een MC drive te stoppen. En raad eens??? Uiteindelijk hebben we daar langer moeten wachten op onze bestelling dan waar dan ook in de Apenheul.