HELP! Werken en zorgen voor je kindje HOE DAN?!

Voordat ik zwanger was, was ik werkzaam voor een bedrijf dat zich inzette voor Ziggo. Hier moest ik klanten opbellen om te vragen of ze nog tevreden waren over de diensten of dat ze klachten hadden, die ik dan eventueel zou kunnen oplossen. Het was best leuk en ik had ook leuke collega's, maar ik wist wel, dit is het niet. 

Op 10 juli 2020 ben ik erachter gekomen dat ik onverwachts zwanger was van mijn vriend toentertijd met wie ik echt erg kort samen was. Dit was een ontzettende shock en het zorgde voor enorm veel stress en hierdoor heb ik mijn ontslag moeten nemen. 

En dan.. Een hele tijd vol met onzekerheden en nieuwe uitdagingen. Over haar vader wil ik zo min mogelijk kwijt, behalve het feit dat hij niet in beeld is. Ook was ik van plan om een wat gemakkelijkere baan te zoeken waarbij ik weinig stress zou hebben en mijn werk zittend kon doen. Uiteindelijk had ik besloten om dan bij de Primark te werken, niet eens omdat het me heel erg leuk leek, maar niks doen, nee dat zit niet in mij. 

Nou dat heb ik welgeteld 2 dagen volgehouden, want ik werd ontzettend duizelig en ik viel meerdere keren bijna flauw tijdens mijn werk en ook tijdens mijn rit op de fiets naar werk toe (levensgevaarlijk achteraf). Kortom: ik moest hier weg en ik moest aan mijn gezondheid denken. 

Toch kon ik niet accepteren dat ik me zo beroerd voelde en ik wilde continue van alles ondernemen, maar toen ik tijdens een bezoekje aan de stad weer ben flauwgevallen in een winkel en ik zo wit was als een lijk en mensen zelfs het alarmnummer belden, wist ik het zeker, dit kon zo niet langer meer. 

Tijdens een extra echo in het ziekenhuis ben ik vervolgens ook weggevallen en had ik een bloeddruk van 60/30, dat is natuurlijk véééél te laag. Jammer genoeg was hier vrij weinig aan te doen en was het een kwestie van veel zoute dingen eten. Dit had ik natuurlijk allang geprobeerd, maar dit had totaal niet het gewenste resultaat. 

Uiteindelijk belandde ik in de ziektewet en lag ik van november tot maart alleen nog maar in bed, als ik zat, was ik veel te benauwd en normale dingen ondernemen kon ik niet meer. Ik werd echt depressief van het thuis zitten en niks kunnen en keek uit naar de bevalling. 

Toen ik inmiddels bevallen was, voelde ik me gek genoeg gelijk weer de oude. Ik heb genoten van mijn kraamweek, maar ik keek ook zó uit naar het werken. 

In de periode van mijn kraamweek tot aan mijn definitieve werkplek is heel erg veel gebeurd, waaronder mijn verhuizing, het wennen aan het moeder zijn en ook mijn weg vinden in het combineren van vrienden en mijn dochtertje. 

Inmiddels ben ik nog maar 3 weken op weg en wat geniet ik. Ik werk binnen een super leuk bedrijf met de leukste collega's ooit en ik ben eindelijk even Eline, in plaats van mama Eline. 

Ik werk momenteel 24 uur per week en heb een dochtertje van 8 maanden. Omdat ik een alleenstaande moeder ben, vond ik meer werken zelf geen fijn idee. Ik vind het knap van vrouwen die dit wel kunnen en willen, maar ik moet er zelf niet aan denken. Ik heb veel steun aan mijn ouders, die 2 dagen in de week kunnen oppassen en ik heb de allerleukste gastouder ooit. Mijn gastouder is toevallig mijn oude basisschooljuf die haar eigen gastouderbureau is begonnen, hoe toevallig dat wij weer in contact zijn gekomen! 

Het afgelopen 1,5 jaar is echt een rollercoaster geweest en ik voelde ook heel erg de druk om weer te gaan werken of om toch nog even vol te houden. Mensen om me heen die maar bleven vragen over hoe ik het straks dan allemaal voor me zag en of het niet handig was om toch weer te werken. Ik heb me daar onbewust wel veel van aangetrokken achteraf denk ik. Toch wil ik benadrukken dat het niets uitmaakt, want zolang ik vrolijk ben, is zij dat ook. Wij moeten dit samen doen en niemand anders kan dat voor mij. Ik wil me vrolijk voelen en ik was er nu pas echt klaar voor en ik ben trots. Trots op wat ik gedaan heb, trots op mijn dochter en trots op wat ik voor elkaar gebokst heb met alle mensen om me heen.