Help het is Hellp! (Deel 1)

Weer zwanger dus! Wat een wonder!! ❤

In mijn vorige blog vertelde ik hoe bang ik was om dit kindje ook kwijt te raken. En hoe fijn het was om een speciaal echopakket te kunnen doen via de vk. Iedere week kijken naar die spruit! Het leuke (en soms best creepy haha) was ook dat de vk het leuk vond om te spelen met haar nieuwe apparaat waardoor we iedere week 3D en zelfs 4D plaatjes van ons wonder te zien kregen. Wat met die termijn dus best raar is soms!!

Omdat ik ontslag had gekregen van mijn werk heb ik heel mijn zwangerschap in de ziektewet mogen blijven. 1x een keuring gehad maar hoefde gelukkig niet te solliciteren. Gelukkig want met 8 weken kwamen de hartkloppingen weer terug. Hele molen in het zh doorgegaan maar gelukkig niks ernstigs. Vervelend, maar niks om me zorgen over te maken! Wel had ik al vrij snel weer een hoge bloeddruk (in het verleden heb ik lang bloeddrukverlagende middelen geslikt maar nadat ik 30 kilo was afgevallen, waren deze al een paar jaar niet meer nodig). Dus uit voorzorg toch maar aan de tabletten vanaf een week of 12 denk ik en vanaf toen werd mijn zwangerschap medisch, en dus via het zh.

13 weken zwanger. Laatste echo van mijn 'pretpakket': geslachtsbepaling!! Ik had er niet echt een gevoel bij dus was gewoon verrast toen het een jongen bleek te zijn!! Een jongensmama, ik zag het al gelijk voor me!! 💙 Lex en ik zaten al een paar weken op namen te broeden. Mijn filosofie was dat zodra we het geslacht wisten, we de naam al gingen gebruiken. Ons kindje groeit tenslotte al in mijn buik! Ik wilde een naam die niet teveel voor kwam, maar die schoonmoeder wel fatsoenlijk uit kon spreken hihi. Savonds naar de ouders om het leuke nieuws te vertellen en aan onze intieme kring de naam ook al bekend gemaakt. Voor de buitenwereld werd de werknaam Harrie! (Mijn oma was trouwens heel bezorgd want haar kleinkind ging toch niet echt Harrie heten haha)

Mijn zorgen namen na die 13 weken gelukkig wel wat af en ik kreeg iets meer vertrouwen. Ik hoopte dat ik Harry snel kon voelen, helaas lag mijn placenta ervoor dus daarop moest ik tot een week of 22 wachten.

De weken gingen voorbij, het was een heerlijke zomer en was vaak op de camping te vinden om het lekker rustig aan te doen. Omdat mijn zwangerschap medisch was kreeg ik heerlijk bij elke maandelijke check een echo en Harrie groeide goed! En toen kwam de 20 weken echo.

Ik was er op de een of andere manier nerveus voor, omdat hier veel meer gecheckt werd. In het begin waren alle metingen goed, maar ze bleef elke x weer terug gaan naar het hartje. Ik werd ook steeds stiller en er flitste de meest erge scenario's door mijn hoofd. Na dik een half uur kwam het hoge woord er dan uit. Ze zag een aantal aparte dingen waaronder iets met een klep bij zijn hartje en iets met de nieren. Het hoefde niks te zijn, maar kwam vaak voor bij het syndroom van Down. We moesten naar Breda voor een gespecialiseerde echo. Gelukkig konden we daar binnen een paar dagen terecht maar de dagen kropen voorbij!

Hoe deze echo verliep en het vervolg van mijn zwangerschap vertel ik een volgende keer! Bedankt weer voor het lezen! 💖