Happy mom

Dankbaarheid, dat is het enige woord dat nu passend voelt. Zoals ik al aangaf in mijn vorige blog, is het hele moederschap vanaf het begin een achtbaan geweest. Je wordt een nieuw mens, want je bent nu eenmaal een mama.

Het is best een uitdaging als je als moeder weer aan het werk gaat, zeker in combinatie met het behouden van een gezond sociaal privéleven. Hoewel ik mezelf eerst beschouwde als een 'carrièretijger' (en daar valt iets voor te zeggen), vond ik mezelf plotseling volledig in het moederschap.

Het boek 'Happy Mom' van Tessa Heinhuis is echt een aanrader. Mijn vriend gaf me dit boek (ja, hij zag me worstelen, haha). Herkent iemand dit? Dan is dit boek echt iets voor jou (en het is geen advertentie...). 

'Het lijkt wel alsof je niets goed kunt doen als moeder. Kies ik voor mezelf, of het nu om mijn carrière of mijn sociale leven gaat, dan voel ik mij een slechte moeder. Maar ben ik zeven dagen in de week bezig met luiers, hydrofiele doeken en het uitkoken van flesjes, dan begint het ook te kriebelen. Ik ben een werkende moeder en ik ben blij met mijn carrière en mijn leven buiten huis. Maar er is ook altijd die kritische stem die zegt: 'Je wilde toch kinderen? Waarom werk je zoveel? Waarom ga je uit eten met een vriendin? Is een wijntje drinken belangrijker dan je dreumes in bed stoppen?'

Ik ben een trotse moeder die met plezier werkt als verpleegkundige (ja, ik vind mijn werk leuk). Op dit moment twijfel ik echter of een coördinerende rol in mijn huidige leven past. Maar hey, ik mag daar ook over nadenken, en als ik uiteindelijk geen werkplezier meer haal uit die rol, dan kies ik toch voor iets anders.

Ik houd zielsveel van Lenthe en ik spendeer heel graag tijd met haar. Ik vind het knap dat moeders fulltime kunnen werken in combinatie met moederschap, maar ik vind het ook knap dat je kiest voor het volledige moederschap (ook wel een thuisblijft moeder genoemd). Complimenten naar beide. Je volgt je hart en daar gaat het om. Ik volg het mijne en dat is een combinatie van beidde (ook wel mijn balans.. zoals ik in mijn vorige blog noemde). 

Ik heb een ontzettend leuke vriendengroep waar ik graag leuke dingen mee doe (ook met Lenthe). Ik heb een ontzettend leuke familie en we hebben een goed sociaal vangnet (dankjewel lieve oma's en opa's, zusjes en schoonfam). Memphis (onze hond) is ook echt mijn 'fur'baby (en ja iedereen mag nu los gaan op die term.. ). 

Ik vind dat mijn vriend en ik het heel goed doen samen. We denken ook echt aan elkaar en we zijn toevallig vandaag 9 jaar samen. 

Ik heb dagen dat ik leef op koffie, omdat mijn dochter besluit om midden in de nacht even gezellig te kletsen (en ja daar hoort een motorboot geluid ook bij) of dat ik op mijn werk niet weet waar ik moet beginnen of dat ik mij inderdaad schuldig voel als ik een cocktail/wijntje drink bij de lunch (ja het is ergens al 6 uur..). Maar dan besef je eigenlijk dat het erbij hoort, dat het gevoel wat je dan hebt normaal is en dat je dankbaar bent.