Groen licht

Afgelopen maandag had ik mijn jaarlijkse mammografie, hoewel ik niks vreemds voel op moment blijft het altijd een beladen iets. Ik merk dat ik explosiever ben (wat ik de laatste tijd door de spanningen sowieso al meer ben) na even wachten in de wachtkamer wordt ik opgehaald. Ik geef aan dat de prothese in mijn borst stuk is en ze reageert direct fijn door te zeggen dat ze er qua druk rekening mee zal houden. De mammografie is zoals altijd klote en op dat moment hou ik me er aan vast dat het misschien wel de laatste keer is. Dan mag ik me aankleden maar moet wel wachten tot de radioloog de foto's gezien heeft.  Deze, misschien 5 minuten,  duren ontzettend lang en zijn altijd weer de meest vreselijke minuten van het jaar! Mag ik weg dan is het goed, mag ik niet weg is er twijfel en volgt een echo. Gelukkig mag ik weg en net als ik thuis kom gaat mijn telefoon met de goede uitslag.  Er zijn wel wat kalkspatjes te zien maar niks wat zorgen baart. Ze geeft aan de foto voor volgend jaar in de aanvraag te zetten waarop ik reageer dat dat waarschijnlijk niet nodig is. Maar omdat er nog niks vaststaat doet ze dit toch. Dat creëert direct spanning wat bijna direct tot een ontploffing komt naar Sebastiaan om iets stoms. Als de rust in mijn hoofd wat weerkeert kruip ik bij hem en huil de spanning eraf. Gelukkig heb ik een hele lieve begripvolle man.

Gisteren kreeg ik een sample binnen (te zien op de foto) van materiaal waar borstprotheses van gemaakt worden. Ik was hier nieuwsgierig naar omdat het anders is dan de standaard prothese.  Zowel het concept als de slogan ( not your first choice )stonden mij zeer aan en het materiaal voelt op het eerste idee fijn aan.  Ik wil ook nog een afspraak maken bij de meer reguliere protheses om dat ook te zien. Dit wordt in ieder geval op maat gemaakt maar meest niet vergoed door de verzekering. 

Gisteren werd ik dan ook eindelijk weer gebeld door de chirurg van de mamma poli. Eigenlijk stond er vorige week al een afspraak gepland maar die ging niet door want ze was er niet, wilde eerst de mammografie en had de plastisch chirurg nog niet gesproken.  Maar goed, uiteraard weer een uur later dan de doorgegeven tijd werd ik gebeld.  Ze was nog steeds merkbaar niet enthousiast maar ik heb groen licht en sta op de wachtlijst.  Ze vroeg of ik al een datum had, maar die heb ik nog niet. Zo ga je wel denken dat het misschien toch niet heel lang gaat duren?

Maar goed, blij dat het zal gaan zoals ik wil, maar natuurlijk niet blij dat ik deze keus moet maken.

Nu even nadenken of ik nog de plastisch chirurg ga bellen of ze daar een idee hebben hoe lang ik moet wachten en hoe lang de te verwachten opname is.

Want ik zie misschien nog wel het meeste op tegen nachtjes van huis waarbij onze kleine ergens zal moeten logeren en we ook een achterwacht voor Sebastiaan moeten regelen voor het geval hij valt .

10 jaar geleden wilde ik meestal liever in het ziekenhuis blijven,  nu wil ik het liefst bij mijn 2 grootste liefdes blijven