Gras is altijd groener!

Ondertussen wordt onze jongste dochter in februari 2 jaar! En zijn we voor de oudste op intake gesprek geweest op de basisschool. Alsof het niets is. Kleine kindjes worden groot. 

Toch benauwd het mij als ik zwangere om mij heen zie. Volop genieten van hun zwangere buik, een babymoon en tot het laatst kunnen lopend in de zwangerschap. En een prachtige kraamweek. Vol van genieten met een lieve kraamzorg en een partner actief aanwezig is. Borstvoeding wat goed loopt. Dit heb ik helaas niet gehad. De eerste bevalling ging totaal niet zoals het moest! Lees:bloedverlies, sterrekijker en totaal ruptuur! En de tweede heb ik uitgebreid beschreven in mijn andere blogs! 

Even wat rechtzetten.. na de tweede bevalling is mijn man zeker actief aanwezig geweest alleen na de thuiskomst van de jongste moest mijn man te snel weer aan het werk. 

Tot op de dag van vandaag doet het zeer dat mij dit niet is gegund. En kan hier nog steeds emotioneel om zijn. Natuurlijk snap ik ook gras is altijd groener aan de overkant maar toch. Ik kan het niet afsluiten maar ik moet wel. Ons gezin is compleet en ik wil niet nog eens zwanger zijn en zeker niet meer bevallen. En dan? Zal tijd alle wonden helen? Over praten? Hulp zoeken? 

Dat heb ik overigens vaak genoeg geprobeerd. Helaas proberen vele een oplossing te vinden. Kijk naar wat je nu hebt twee gezonde en vrolijke dochters. Natuurlijk ben ik opgelucht en gezegend met onze gezondheid. Ik heb aan de lijve ondervonden dat gezondheid van je kind geen vast gegeven is. (Lees mijn andere blog). Ook omdat het moeilijk te snappen is als je deze ervaring niet hebt. 

Misschien kan ik het nu niet los laten omdat het nog te vers is. Geboorte van je kind is een gebeurtenis wat je nooit zal vergeten. Je zal er altijd over praten omdat het bijzondere momenten zijn. Alles onthoud je in details. Je kraamverzorgster hoe ze was en hoe ze je heeft verzorgd. Wat voor weer het was. Hoe je partner zich gedraagt in het heetst van de strijd. Wat je verloskundige deed. Noem maar op. 

Ben ik ze enige die met deze gedachtes zit?