Gevolgen van pre eclampsie en HELLP syndroom

Mijn vorige blog over de bevalling en daarna had ik al een hele tijd geleden geschreven, ik was alleen nog niet klaar om dit te delen. Nu het steeds beter gaat en het lezen van mijn eigen verhaal steeds vaker zonder tranen gepaard gaat werd het voor mij gevoel tijd om dit te delen. Ik hoop dat andere moeders en aanstaande moeder hier misschien iets aan hebben. 

Over 2 dagen is het alweer 9 maanden geleden dat Mason werd geboren. Gelukkig gaat het al echt een heel stuk beter maar helaas nog wel dagelijks last van de gevolgen van pre eclampsie en het HELLP syndroom. 

Mason doet het super goed , mijn god was groeit hij snel! Ook qua ontwikkeling gaat het zo hard. Afgelopen keer bij het consultatiebureau alweer bijna 10 kilo en 71cm. Een flink en vrolijk mannetje, wie had dat gedacht 9 maanden geleden....

Ondertussen hulp gehad van een ergo therapeut en nog steeds van een psycholoog. De EMDR sessies zijn afgerond alleen nog gesprekken. Het praten over heel de situatie gaat nu bijna altijd zonder tranen. De laatste dagen, bij het zien van bepaalde datums en het denken aan datums die eraan zitten te komen word ik weer emotioneel. Ook het terug lezen van mijn verhaal hakt er flink in. Waar ik opeens ook erg mee bezig ben is het wat als. Terug denkend aan momenten voor de bevalling dat ik mij niet goed voelde maar geen actie hierop ondernomen heb. Wat als ik gebeld had, wat als ik eerder opgenomen was geworden ect. Soms voel ik me schuldig maar probeer eraan te blijven denken dat ookal is het niet gelopen zoals we wilde het is wel goed gekomen. Waarom ik hier nu zo mee bezig ben weet ik niet helemaal maar dit zal te maken hebben met het verwerken van alles wat er gebeurd is. Gelukkig kan ik wel heel erg genieten van Mason en word ik zo vrolijk als ik naar hem kijk. 

Helaas nog steeds flinke gaten in mijn geheugen rondom de bevalling maar af en toe komt er weer wat naar boven. Ook vanaf vorige maand overgegaan van therapeutisch werken naar normale diensten , gelukkig valt het tot nu toe mee alleen de vermoeidheid hakt er flink in. 

Waar is mijn overzicht, concentratie, doorzettingsvermogen, energie en het ergste mijn geheugen? Het opslaan van dingen gaat nogsteeds zo moeizaam. Wanneer het teveel informatie is of de druk te hoog word komt er een complete error in mijn hoofd. Dit is zo frustrerend. Ook nog steeds de scheve gezichten en het onbegrip om je heen van mensen die niet begrijpen dat het nog steeds niet helemaal oke gaat. Ik kan het steeds beter naast me neerleggen maar soms is het zo frustrerend wat zoveel energie kost.

30 november mag ik naar Maastricht voor het preconceptionele cardiovasculaire screening. Dit schrijvend gaat er een golf van zenuwen door mijn buik. Ik weet nog niet precies wat ik van de onderzoeken kan verwachten en de uitslag benauwd me een beetje. Wat is het gevolg voor mijn gezondheid oa mijn hart en bloedvaten en gaat de uitslag gevolgen hebben op het nadenken of een eventuele 2e zwangerschap in de toekomst. Wil ik (durf ik ) überhaupt nog een keer een zwangerschap aan te gaan. Hier heb ik voor nu nog gemixte gevoelens over. Het is nu ook allemaal nog relatief kort geleden en nog zo vers. Alwetend dat bij een eventuele volgende zwangerschap alles streng in de gaten gehouden gaat worden en er medicatie geslikt moet worden. 

Over Maastricht zal ik ook nog mijn verhaal hier gaan delen.