_Gevoel en verstand_

De zomervakantie, een tijd van leuke dingen doen.  En dat proberen we zo goed mogelijk te doen. Ook al missen wij ons kleine meisje nog elke dag. Op de momenten dat we leuke dingen gaan doen kan hier ook wel echt van genieten. Maar overal waar ik om mee heen kijk zie ik mensen met baby's en alles wat daar mee te maken heeft. Op sommige momenten lukt het om daar niet zo op de focussen en echt even te genieten van het moment, van onze zoon, van iets wat we aan doen zijn, of van de lieve mensen om ons heen. Maar uiteindelijk moet ik weer naar huis, voor mijn gevoel het lege huis. Een huis wat vol staat met foto's van ons mooie kleine meisje maar waar ze niet meer is. En dan voel ik soms ineens zoveel verdriet. Want wat zou ik graag willen dat het anders was. En misschien nog wel meer, wat ik zou graag willen dat het voor ons zoon anders was. En ik merk dat dit alles wel heel veel energie kost. Misschien heb ik mezelf overschat? En moet ik niet met alles mee willen doen en niet overal bij willen zijn. De tijd dat dat wel weer kan komt vast ook wel weer. Maar voor nu moet ik misschien toch een betere balans vinden om het verdriet wat me dan thuis weer staat op te wachten beter aan te kunnen. Misschien moeten de pieken van leuke dingen even niet zo hoog zijn, om zo de dalingen van mijn gevoel wat minder groot te laten zijn.Aan het eind van een leuke dag voel ik me soms ook zo schuldig. Dat wij die leuke dingen allemaal doen en zij dat niet kan. Al weet ik zeker dat ze er op een bepaalde manier wel bij is. Maar het is niet genoeg. En met dat schuldgevoel stap ik dan maar weer in de auto en rij ik naar haar graf. Omdat het me dan even rust geeft om daar te zijn. Maar  ook voor mijn gevoel om te laten zien dat ik ook echt wel tijd voor haar wil maken en haar ook heel veel liefde wil blijven geven. Is dat gek? Is dat raar? Ik hoop dat er weer een tijd komt waarin een leuke dag weer gewoon een leuke dag kan zijn. En ergens weet ik ook wel dat dat echt weer gaat komen. En ik hoop dat het me lukt dat baby's en alles wat daarbij hoort minder mijn stemming gaat beïnvloeden. Maar, eerst tijd. Tijd lijkt het antwoord op alles te zijn.....