Gesloten psychiatrische afdeling #30

zaterdag ochtend word ik wakker. Ik voel me totaal niet fit. Ik probeer mijn ogen stijf op elkaar te houden zodat ik weer in slaap val. "Verdomme" zeg ik al het niet lukt en kijk  op mijn telefoon 07:27 "pffff" het is echt nog vroeg, maar mijn slaap pakken lukt niet meer. Wel voel ik me dood op. Ik blijf nog lekker liggen en luister naar het weinige geluid op de paaz. Eigenlijk luister ik naar de stilte die heel af en toe doorbroken word door het open en dichtgaan van een deur en wat gesjok van medebewoonsters. We zijn op de unit met 9 vrouwen en 1 man. "Who run the PAAZ" "GIRLS"

Ik loop richting het ontbijt om half 10. 10 uur zal ik weer naar huis gaan. De tijd vliegt en ik ga weer met verlof "fijn weekend allemaal tot morgen! Veel succes thuis" " succes en veel plezier" krijg ik van verschillende stemgeluiden terug. " hier is mijn sleutel, mag ik dan naar buiten?" Vraag ik aan de verpleging. "Ja natuurlijk, tot morgen" zegt ze dan "dankjewel tot morgen" zeg ik nog net voor de deur dicht klapt. Ik laad alles in de auto en ga richting huis. 

Eenmaal thuis laad ik alles weer uit. Snel want ik heb geen zin in een gesprek met de buren. Sowieso heb ik weinig zin om mensen alles uit te leggen over de paaz, om de taboe te verbreken over de paaz. Eenmaal binnen geef ik Bart een dikke knuffel. "Vind je het goed als ik even ga slapen?" Vraag ik gelijk. "Zullen we eerst naar de supermarkt lopen voor een lunch, dan kun jij slapen en ik de auto wassen" "oke ook goed!" B is onwijs blij om me te zien, gek dat hij zo groot word al en zo bewust. Ik geef B een dikke kus en ik krijg een dikke natte tong tegen mijn wang "Ohh wat lief van jou B" en ik aai hem over zijn uit-verhouding-grote-8-maanden-hoofd. Uiteindelijk lig ik in bed! Ik val als een blok in slaap, als ik wakker word zit ik van schrik bijna tegen het plafond, Bart is er bij komen liggen. Ik ben natuurlijk niet gewend meer om met iemand te slapen. Dan schrik ik wanr het is al bijna einde middag! Ik begin te koken en maak bart wakker het eten klaar is. "Ik heb zin in een cocktail" zeg ik super enthousiast. "Nou dit dan lopen we nog een keer naar de supermarkt en dan doen we dat" zegt Bart!  Zo gezegt zo gedaan! Wij drinken de avond cocktails! En we lachen heel wat af.

Zondag hebben we alle drie uitgeslapen. Smiddags lunch en daarna ga ik met B buiten  zitten, lekker in de zon. Echt genieten, tot dat de prikkels beginnen, ik hoor iemand hout zagen, de buurman de heg knippen, de buurmeisjes praten, een hond blaffen, auto's voorbij razen, een jongetje schreeuwen, een bal stuiteren en vogels zingen!!! Aaaaaahhhhhhh ik word gek. Ik neem B snel mee naar binnen en sluit ramen en deuren! Tv uit... even tot rust komen en luisteren naar niks. Om 3 uur besluit Bart naar een vriend te gaan en neemt B mee. Als de mannen weg zijn probeer ik nog een keer naar buiten te gaan, ik kijk op mijn klok 7 minuten zijn er voorbij voor ik weer gek word. Ik loop weer naar binnen en pak mijn tas in en besluit terug naar het ziekenhuis te gaan. "Dag huis en uhmmm thuis" en ik sluit de voordeur.