Gesloten psychiatrische afdeling #22

hmm woensdag is een verlofdag.  Ik word gek van al die verlofdagen. 

Maandag tijdens het eten word het al gevraagd. "wie gaat er woensdag met verlof? Sandra jij eerst" WAAAHHHH laat me met rust ben blij dat ik het weekend heb overleefd "ik weet het nog niet" en blijf naar mijn bord staren terwijl ik sperziebonen aan mijn vork prik. "Oke, dan gaan we verder Maria wat doe jij?" Godzijdank...

Dinsdag sta ik op met knallende hoofdpijn! op de wc kom ik tot de ontdekking dat moeder natuur bezig is geweest. Ik heb nu al een pest hekel aan deze dag zeg ik hardop tegen mezelf op de wc. 1 ding kan me nog redden.. een douche. Ik stap onder de douche en al snel genoeg heb ik nog meer hoofdpijn. Ik loop naar de verpleging "mag ik 2 paracetamol ik heb zo'n hoofdpijn" dit herhaal ik 4 keer tot net voor het avond eten. Het heeft allemaal niet geholpen en besluit op bed te gaan liggen, gelukkig is B ook heel erg moe dus met zijn 2e vallen we in slaap. *klop*klop* Jaaaaa... een medebewoonster komt binnen "Kom je eten? Alles staat klaar" "Ja ik kom er zo aan" en ik hijs mezelf omhoog, kleed me aan en maak mijn deur open, de felle lampen geven me een klap op mijn hoofd. Ik gooi de deur dicht,kleed me uit en ga weer in bed liggen. Pfff laat maar.

Ongeveer een uur later word er weer op mijn deur geklopt. Ik rol met mijn ogen. "Jaaaa..." Tim van de verpleging loopt binnen. "Nou Sandra dat is wel erg vroeg om in bed te liggen" en hij doet mijn lamp aan. Ik kruip weg onder mijn dekens. "Heb je mijn rapport niet gelezen, ik heb mega hoofdpijn" zeg ik geïrriteerd. "Ga je woensdag met verlof?" "Weet ik nog niet!" Antwoord ik nog steeds geïrriteerd. "En wanneer weet je het wel?" "Ja morgen ofzo" hij blijft me aanstaren.het blijft ongemakkelijk stil "Zou je de lamp kunnen uit doen?" Gelukkig doet hij de lamp uit "Nou dan hoor ik het morgen wel."

Woensdag ochtend word ik wakker, zo slecht geslapen, nog steeds knallende koppijn. Maar onder het slechte slapen heb ik wel bedacht dat ik gewoon op verlof ga en ik thuis lekker in bed duik. Ik loop naar de ontbijt tafel, schuif aan en eet beschuit zoals ik altijd doe. Daarna komt sarah van de verpleging naar me toe gelopen. "Weet je al wat je doet met je verlof? Ik las in het rapport van Tim dat je niet in staat was om te denken" van binnen rol ik met mijn ogen. "Ja ik ga vanmiddag met verlof en ben pas na het eten terug" "oke dan noteer ik dat. Pfff nou en smiddags is het zo ver. Ik rij met mijn auto richting huis en ik voel me zo ellendig gewoon even door alles. Bah eigenlijk heb ik het gevoel dat ik nergens echt thuis ben, op de paaz niet, thuis niet. Eenmaal thuis aangekomen besluit ik het bad vol te laten lopen. Pfff kan nu al niet wachten om straks in mijn bed te kruipen. En me te verstoppen onder mijn dekens. Bedankt moeder natuur voor deze mooie dagen.