Gesloten psychiatrische afdeling #13

Al weer 2 dagen terug thuis op de paaz. Ik ben weer helemaal thuis. Maandag kwam de verzorging op mijn kamer. "En hoe was het naar huis gaan en hier weer terug komen?"

"het was fijn in ons huis, heel fijn om in mijn huis te slapen, maar nog fijner om thuis te ko.." "op de paaz te komen" valt de verzorging mij in. "Ja, thuis te komen op de paaz" "als dat is wat je denkt dan gaat het de verkeerde kant uit, want je moet liever thuis zijn dan hier" zegt de verzorging "ja, maar het is nou eenmaal zo" en daar mee klaar denk ik dan. Ik heb geen zin om  een discussie aan te gaan over dat ik me hier niet thuis mag voelen. Ik doe het nou eenmaal dus ja.. "dat komt wel het ging al een stuk beter dan vorig weekend" "misschien is het een idee om vaker op verlof te gaan, ga je woensdag op verlof?" Kunnen we dit gesprek afkappen of... "Nee woensdag blijf ik hier, ik kijk wel of iemand langs kan komen" en daarmee klaar. Gelukkig heeft ze door dat ik geïrriteerd raak en verlaat ze mijn kamer.

Pfff man ben eindelijk blij dat ik op mijn kamer ben gaat ze al beginnen over woensdag.. bah ik ben licht geïrriteerd en loop de woonkamer in want het is tijd voor het diner. We eten nasi met kip saté.. We zitten in alle stilte te eten als mijn mede bewoonster zegt "Is het jullie weleens opgevallen hoeveel herrie kroepoek maakt in je hoofd?" Ik kom niet meer bij en proest bijna de nasi in de haren van de mede bewoonster die tegenover me zit.. licht geïrriteerd is er vanaf en ik lach me dood. Wat is het hier toch fijn en gezellig.

Helaas gaat mijn leven nogsteeds niet over over rozen. Of misschien wel maar wel rozen die nog aan het bloeien zijn en stekels hebben. Vandaag komt mijn moeder langs. Ineens krijg ik een app "ik ben er tussen half 2 en 2 uur." ohhhh man helemaal vergeten dat cindy vandaag langs zou komen. Oh mijn moeder en Cindy tegelijk is me echt te veel. Ik merk lichte stress en paniek. Ik besluit mijn moeder om 1 uur uit te nodigen en vraag of ze wil gaan als cindy komt. " Sorry sorry mam maar ik kan het echt niet aan" "meid maak niet zo druk, ik snap het" ik voel me schuldig maar ik moet leren mijn grenzen aan te geven. Dit zijn gelijk de stekels ik voel me dan zo schuldig dat ik me ineens compleet in zwart beland.

Dan komt Cindy ergens vind ik het keer op keer een beetje gênant als iemand hier voor te eerst hier komt. Ik weet gewoon dat de paaz gezien word als heel ernstig, voor gekke, voor geestelijk zieke. En ik weet dat ik gewoon ziek ben nu, maar ik kan het hier niet verbloemen. Ook aan cindy merk ik wat onwennigheid, ïk probeer te vertellen over dingen die ik hier doe en vraag wat dingen terug, Maar kan totaal mijn concentratie er niet bij houden. Nog meer stekels die aan mijn rozen zitten. 

Morgen is het woensdag, de meeste gaan met verlof. En ik.. ik.. blijf hier.. ik sluit me aan bij een creatieve therapie. Of ik slaap wat bij. Misschien wel wandelen. Maar ik blijf voorlopig thuis op de paaz, gewoon omdat ik me daar op dit moment het beste bij voel...