Gesloten psychiatrische afdeling #10

" zo jongens het is weer vrijdag wie gaat er op verlof en van hoelaat tot hoelaat, laten we met jou starten sandra" "ik ga zaterdag avond 19:00 uur en kom terug zondag 20:00" Bart is maandag jarig en ik enkel in de weekenden op verlof mag ga ik deze gigantische stap wagen. Ik weet het.. het klinkt voor iedereen als gemakkelijk. Ik kan ook moeilijk uitleggen wat het zo groots voor me maakt 

"Stel dat het niet meer gaat mag ik dan terug?" Vraag ik later in de deuropening aan de verpleging in hun kamer. "JA natuurlijk je kunt altijd bellen" "maar kan ik ook weer terug naar huis (Ja kamer 5)" "ja dat kan ook als je snachts komt moet je wel via de spoed eisende hulp, maar je mag terug" "oke fijn om te weten dankjewel" 

Schatje ik slaap zaterdag avond thuis en als ik het vol hou blijf ik zondag ook nog dan gaan we het gezellig maken voor je verjaardag typ ik in whatsapp. Pas bij dit berichtje besef ik het me echt. Ik ga thuis slapen en een dag. Terwijl vorig weekend zo slecht ging. Ik loop naar de verpleging "kan ik 2 paracetamol krijgen" ik heb er nu al hoofdpijn van. 

Even later sta ik in het keukentje als mijn oud begeleider van de poli binnen komt "heey", zeg ik enthousiast. "Heey hoe is het met je" "ja redelijk nieuwe medicatie en het is nu even de tijd geven om het te laten werken" "dus nog geen zicht op naar huis?" Vraagt ze. Ik schrik van deze vraag! Zicht op naar huis, man man man moet er nog niet aan denken. "Nee voorlopig niet" ze begint een heel verhaal over depressie bestrijding een half uur bewegen per dag, medicatie, doen factor en mag/moet factor. En stekels water geven krijg je meer stekels en bloemen water geven krijg je bloemen. En ik kan alleen maar denken, hoe kom ik hier weg. Ik weet dat ze het goed bedoeld maar ze geeft op dit moment mijn  stekels water en die stekels staan recht overeind. 

Zo maar het is nu zaterdag 1 uur. Over 6 uur haalt Bart me op. Ik lig op bed met hoofdpijn en 2 paracetamol. En ik denk dat ik hier blijf liggen tot 7 uur. Want mijn mede bewoner geven mijn stekels ook alleen maar water " wanneer ging je Sandra?" "Wanneer kwam je terug Sandra?" Dus ik voed mijn stekels met een hoop chocola en pillen en  dannnnnnn ga ik naar huis, SPANNEND!