Genoeg om dankbaar voor te zijn.

Mijn jaar begint eigenlijk pas op zaterdag 25 januari. Na een relatie van bijna 4 jaar was het genoeg, mijn grens was bereikt en eigenlijk al ver overschreden. Met de hechtingen nog in mijn lijf van een operatie een paar dagen ervoor en krom lopend van de pijn heb ik wat kleren en speelgoed in een paar tassen gegooid en ben samen met mijn zoontje vertrokken.

Na een paar dagen bij een vriendin geslapen te hebben konden we op dinsdag 28 januari terecht in een crisisopvang. Eindelijk rust. Er viel letterlijk een last van me af, in de eerste weken begon ik spontaan af te vallen. Alles bij elkaar ben ik nu ongeveer 20 kilo kwijt. Heel dankbaar!! Ook mijn zoontje zag ik langzaam veranderen van een boos en opstandig mannetje naar een vrolijk en blij kind.

In totaal hebben we 5 maanden in de opvang gezeten en toen kreeg ik de sleutel van ons nieuwe huisje. Fijn weer een plekje voor ons zelf. Met hulp van vrienden en veel speuren op marktplaats en in de kringloop heb ik ons huisje voor weinig geld in kunnen richten. En mijn lieve papa heeft hard geholpen met verven en sauzen zodat we halverwege juli konden verhuizen.

Inmiddels zijn we ongeveer 5 maanden verder en we hebben het prima naar ons zin op ons nieuwe plekje. We wonen in een gezellige oude volkswijk vlakbij het park. Mijn zoontje gaat 4 dagdelen naar de psz en heeft het daar prima naar ze'n zin. En ondanks dat er nog problemen zijn met mijn ex (het afgelopen jaar 2 keer aangifte tegen hem gedaan. 1 keer wegens bedreiging en 1 keer wegens huisvredebreuk) ben ik blij dat ik de stap hen gezet.

Dus ja, dankbaar ben ik zeker. Voor mijn vrienden en familie die me aan alle kanten helpen en steunen. Voor het dak boven ons hoofd. Voor mijn zoontje die eindelijk lekker in zijn vel zit. En zeker ook voor de kilo's die ik kwijt ben.

En volgend jaar kan alleen maar beter worden. Wij gaan ervoor!!