Generatie trauma deel 3

Triggerwaarschuwing: seksueel misbruik, incest.

Ah, niets is fijner dan een triggerwaarschuwing schrijven die mijn hele leven samenvat. En de confrontatie, dagelijkse confrontatie, dat dit mijn waarheid is. Dat dit DE waarheid is.

Ik vergeet heel makkelijk. (Dit komt op een later moment nog terug.) Niet alleen hedendaags, maar ook (of juist; vooral)  wat er in het verleden is gebeurd. Wat tevens mijn overleving is geweest. Had ik alles nog 24/7 bij me moeten dragen dan had ik niet meer geleefd.

Maar dit vergeten is óók een probleem. Want bij deze herinneringen komen is heel moeilijk en omdat het zó absurd, smerig en eng is, wil je het niet geloven. Ik wil het niet geloven. Maar waarom zou ik van die perverse dingen verzinnen?

Misschien val ik in de herhaling. Leg ik vaak uit dat mijn biologische broer me seksueel misbruikt heeft. Ik heb zelfs twee dagen terug het ergens geplaatst met mijn naam en achternaam erbij. Hoe vind je dat? (ik vind het vet stoer, doodeng maar ook een opluchting)

Toegeven dat mijn biologische broer me misbruikt heeft is doodeng. Echt doodeng. Omdat het niet 1 keer gebeurd is. Maar jarenlang, op (bijna) dagelijkse basis. En ik vermoed (daar durf ik nog niet bij) dat zelfs mijn moeder hier vanaf wist en daar nooit op gehandeld heeft. Maar het zelfs heeft aangemoedigd.

Anyhow, mijn biologische broer. En de jeugdvriend van de ondertitel, dat ga ik verder toelichten. 

Vannacht heb ik gedroomd. Over twee jeugdvrienden. A. en O. (ook weer extra anoniem, fucking fuck, dáár ben ik nog niet klaar voor). A. even oud als mijn bio broer. O. een jaar ouder dan ik. A. en bio broer hebben bij elkaar in de klas gezeten.

A. en O. stonden op dezelfde camping. Samen met bio broer, mijn ouders, soms mijn stiefsiblings en ik dus. Bio broer voelde zich machtig door mij seksueel te misbruiken. Het was wraak, op alles wat hij niet had, op alles wat hij niet was. Mist een been, onzeker, klootzak, lul, eenzaam, zelf misbruikt. Maar seksueel misbruik vindt (of vond) hij de manier om machtig te zijn. Dus hij heeft het geleerd aan A. (en misschien aan O., ik kan nog niet goed bij deze herinneringen). En A. heeft (uiteindelijk) mij ook seksueel misbruikt. Op dit punt weet ik nog niet of ik het A. kwalijk neem. Hij was.. 14? toen hij mij en twee anderen seksueel misbruikte, onder dwang/toezicht van bio broer. Kwam het vanuit hem? Kwam het vanuit bio broer? Was het stoerdoenerij vanuit A.?  [ik speculeer nog, ik kan nog geen harde feiten geven, (D)IS een probleempje van me lol]

Op een gegeven moment (rond dezelfde periode dat het seksueel misbruik plaats vond) is de vriendschap tussen bio broer, stiefzus en A. bekoeld. Ook de vriendschap tussen mijn ouders en de ouders van A. en O. leek te verdwijnen. Ik heb het altijd al vreemd gevonden dat A. en O. en hun ouders ineens uit ons leven verdwenen en zij pas later weer terug zijn gekeerd. Dat mijn vraag "Waarom zien we A. niet meer? Zijn A. en bio broer nog vrienden?/wat is er gebeurd?" nooit werd beantwoord, behalve dan een vaag en nietszeggend antwoord. Alles was plotseling en vaag. En ja, dat heb ik toen geaccepteerd.

Maar nu ben ik op zoek naar antwoorden. Nu wil ik eindelijk de waarheid weten. Nu denk ik de waarheid aan te kunnen.

Realistisch gezien kan je niet even naar iemand toe stappen en vragen: "Goh, hee, ik weet dat je seksueel overschrijdend gedraag bij me hebt vertoond, maar ik wil daar meer over weten." 

Nou ja, het kán wel, maar iets met: staat niet zo best op je CV als iemand je hiermee kan confronteren. En iets met schaamte.

Ik heb het aan mijn man gevraagd. Hij zei dat hij dat liever niet heeft. (Mijn man is zegmaar mijn 'common sense' omdat ik die nooit heb kunnen ontwikkelen.) Dus zodoende, dan doen we het niet.

Maar ik moet dit een plek geven. Het laatje op een kier zetten. Zodat ik hem open kan maken en voorzichtig steeds meer folders en samenvattingen eruit kan halen.

Het liefste zou ik nu een denkbeeldige chat uitschrijven, maar een van mijn peuters is in de voortuin een meltdown aan het hebben en ik ben weer aan het switchen. Mijn moeder-deel gaat niet echt goed tegelijkertijd samen met mijn trauma-deel/trauma-verteller. (Gelukkig, denk ik?) 

Ook vind ik de denkbeeldige chat uitschrijven dood-fucking-eng en dat vermijden (misschien slechts voor nu) vind ik ook niet echt de grootste ramp. 

Volgende keer meer. I'll keep you posted (lol)