Genderdysforie wat is dat??

Genderdysforie, ja we hadden er eens over gehoord toen Loiza Lammers HNTM won. Hmmm typisch, het lijkt wel onze zoon waar ze het over hebben. 

Boyd was toen nog heel jong, 3 denk ik. Maar al zo duidelijk anders dan zijn broer en broertje. Boyd wilde in de winkels meisjes ondergoed, meisjes speelgoed, meisjes kleding, en het liefst van die foei lelijke glitter ballerina's.. Altijd hebben we hem daar vrij in gekaten, het was onze zoon die nu eenmaal graag meiden dingen deed, of aan wilde etc.. Prima toch ze zijn nog jong. 

Toen hij naar de kleuterklas ging was hij er zeker van, ik wil die zwarte tule rok aan met het zwart wit gestreepte shirtje met die pailletten erop. Uhm, even twijfelde we. Pff wat zullen we doen, we wilde hem niet kwetsbaar maken. Bedoel het is geen Elsa jurk ofzo. Maar goed hij was zo overtuigd, dan gaan we er voor.. Dol gelukkig huppelde hij naar school. De dagen, weken maanden erna vroeg hij met regelmaat om meiden kleding, ook droeg hij bijna alleen maar meiden ondergoed.. We zagen ouders kijken, maar niemand vroeg iets.. Inmiddels zat Boyd in groep 2 en besloten we alle ouders een mail te sturen.. 

Ja jullie zien het goed, Boyd komt geregeld in meiden kleding naar school, laat zijn haar groeien, en voelt zich daar prima bij.. Wij dus ook.. Accepteren vragen we van jullie niet, respectvolle omgang wel.. En durf ons aan te spreken of stel vragen, we gaan graag in gesprek.. 

Zo ongemakkekijkheid was weg, de gesprekken ontstonde en ook thuis werd er door veel ouders met hun kindjes over gesproken. Ineens was het gewoon boyd, en nog maar weinig mensen keken er van op.. Het was gewoon zo.. 

Toen Boyd overging naar groep 3 werden de klassen samengevoegd, dit zorgde bij mij voor opnieuw wat stress, hoe gaan andere kinderen en ouders hier mee om, opnieuw zijn plekje vinden in de klas.. etc. Het ging zo goed.. 

De eerste weken bleef Boyd zichzelf, na een paar weken wilde hij zn meisjes kleding niet meer aan. Prima, we willen niet forceren,  zijn haar wat hij liet groeien was ineens niet meer zo nodig en er mocht best een stukje af.. Oke.. Ik ging me afvragen is de meisjes fase over of is er meer aan de hand? Na een gesprekje met Boyd bleek dat er meer aan de hand was, kinderen uit de andere klassen en hogere groepen pesten hem. Dus paste hij zich aan, maar raakte zichzelf kwijt. Hij werd gefrustreerd, kreeg een kort lontje, en was niet te genieten. Tijd voor een gesprek met de juf, die had het niet helemaal in de gaten gehad, maar ging er direct mee aan de slag. Er werd gesproken in  de klas, en Boyd ging al snel weer vrolijk naar school in dat wat hij aan wilde.. Pfff hindernis overwonnen.. 

Einde van groep 3 ging het toch weer "fout", na school tijd werd Boyd gepest, hij had een jongens fiets, droeg alleen nog meiden kleding en zijn haar was inmiddels zo lang dat hij knotjes en startjes in had. Boyd wilde niet meer fietsen, niet meer uit school naar huis lopen, of maakte dat hij al weg was voor de grote menigte de school uitkwam. We gingen weer in gesprek.. 

Toen werd het duidelijk, mama, ik ben een meisje maar heb een piemel, en daardoor pesten andere mij.. Ze lachen me uit om mijn fiets omdat ze denken dat ik een meisje ben, en als ze dat niet doen pesten ze me omdat ik een jongen ben die als meisje er uit ziet.. Armding, wat is de wereld toch verschrikkelijk hard! Mijn hart breekt, de leeuwin in mij komt naar boven en ik ga er ALLES aan doen dat hij gelukkig is!!

Ik bel de huisarts om advies, deze nodigt hem uit voor een gesprek, samen gaan we naar de huisarts,  de huisarts voert op mijn vraag het gesprek met Boyd zelf, ik ben alleen aanwezig hij is tenslotte minderjarig, 6 jaar pas.. Bijna 7! De huisarts kijkt me aan, we kunnen jullie door verwijzen naar het Radboud, naar de genderdysforie polikliniek.. Ik denk dat Boyd genderdysfoor is. Zonder aarzelen zeg ik ja, graag! Boyd was opgelucht, hij werd begrepen, de dokter keek niet gek, en vroeg zelfs of hij, hij of zij moest zeggen.. Je zag de opluchting.. 

Met een goed gevoel gingen we naar huis, Boyd zei in de auto zie je mama ik ben echt een meisje.. :) als ik nou een meisje naam heb dan kijkt niemand meer gek naar mij.. 

En daar gaan we, de rollercoaster of genderdysforie...