Gemis

Het is al even geleden dat ik iets heb geschreven hier. Dit heeft meerdere reden. Ik ben heerlijk druk als mama zijnde, wat ook wel fijn is. Voornamelijk schrijf ik over mijn leven als mama en paardenmama. 

Alleen is alles veranderd sinds 23-12-2019, want naar 48 uur vechten heb ik mijn paard moeten laten gaan. Na dat ik zondag heel de dag had zitten waken bij hem, ging het om 23 uur de goede kant met hem op, de medicijnen leken aan te slaan. Ik was op na een moeilijke dag van vechten voor mijn dier, maar het gevoel van dat ik geen goede moeder was. Want ik zette op dat moment mijn paard boven mijn kind. Ik wis dat Fynn in goede handen was bij mijn man en ouders,  want zelfs ik werd verzorgd op stal door hun, met brood, soep en thee, om zo de dag door te komen. 

Die avond ging ik naar huis met in mijn achter de woorden van de dierenarts, hij moet zelf de nacht door komen. Die nacht heb ik zeer slecht geslapen, want wilde zo graag bij hem zijn. Die ochtend om half 8 werd ik gebeld door de stal eigenaresse, jurre was gaan liggen en wilde niet meer gaan staan. Ik wis dat hij nog een dag vechten niet aan zou kunnen. Ik heb mijn man medegedeeld dat hij snel aan moest kleden en dat de kleine man mee moest. Onderweg in de auto de dierenarts gebeld en die wis voldoende, wat ik heel prettig vond. 

Op stal aangekomen, was mijn vader er al en die zat bij hem. Jurre hoorde ons aankomen en was blij om ons te zien en vooral Fynn, hij probeerde gelijk weer te gaan staan, alleen zijn achterbenen wilde niet meer. Ik wis dat ik hem moest laten gaan, hoe moeilijk het ook was. Ik ben samen met mijn man en kind tot het laatst bij hem geweest. 

Nu enkele maanden verder mis ik nog elke dag mijn moment op stal. Mijn kleine Fynn weet precies wie jurre is door de foto's in huis van ons met jurre. Ik hoef maar te zeggen waar is jurre en hij wijst naar de foto en begint met zijn tong te klikken. Hij is nog steeds een deel van ons gezin, Fynn is dol op paarden. Wat ik ook niet zo raar vind want hij weet niet beter of hij ging mee naar stal. 

Jurre zal altijd bij ons zijn in gedachten. Kleine Fynn Leert nu paardrijden op de pony van mijn schoonouders, ik had het graag anders gezien. Wie weet in de toekomst.