Geen roze wolk in de kraamweek

Aller eerst wil ik even zeggen dat je je niet top hoeft te voelen in de kraamweek, je hoeft niet direct op die roze wolk te zitten, je hoeft niet direct de beste moeder te zijn, je mag er door heen zitten, dit is geen taboe. Ik wou graag dat iemand mij dit van te voren had verteld, als een soort "waarschuwing". 

Ik dacht een paar weken voor de bevalling. Ahh. johh, ik werk met kids dit kan ik allemaal wel. ik ging de kraamweek met een heel sterk gevoel in. Maar niets was minder waar. Toen ik was bevallen voelde ik direct een overvloed met liefde voor dat kleine "toen nog onbekende" frummeltje in mijn armen. Ik kon alleen maar huilen en naar der kijken. We moesten een nachtje in het ziekenhuis blijven en hierdoor hadden we erge fijne hulp van de verpleegkundigen. Niets om je op dat moment onzeker over te voelen.

Eenmaal thuis kwam de kraamverzorgster, overdag legde zij veel uit en leerden ons veel. Toch merkte ik dat ik er met mijn hoofd helemaal niet bij was, ik merkte dat ik botste met der, ik was het niet eens met sommige dingen en had op dat moment zoiets van "ga maar gewoon weg" laat ons het lekker met zn twee uitzoeken. s'avonds was ik niet te genieten, ik kon huilend voor der bedje staan, ik kon met mijn handen in mijn oren zitten als ze moest huilen en soms dacht ik echt "waar ben ik aan begonnen". Dit zijn geen erge gedachtes, op dat moment voelde ik me schuldig maar als ik terug kijk dan denk ik alleen maar; ik was net moeder geworden van een meisje dat wij en zij ons nog niet kende, alles was de eerste keer en mijn hormonen waren van top tot teen aan het gieren. Ik was mentaal gebroken die eerste twee weken. Ik kon het huilen niet aanhoren ( Olief had zulke erge krampen, ze was ontroostbaar) en als je net bent bevallen, je hormonen nog overal zijn, je geen slaap hebt, en nog aan het herstellen bent, zijn dat dingen die ik op dat moment niet aankon. Gelukkig heb ik een vriend die enorm rustig is en mij hier enorm mee heeft geholpen. 

Of ik heb genoten van de kraamweek? nee ik denk het niet, als ik terug kijk heb ik dit niet als fijn ervaren, misschien ook omdat ik geen klik had met de kraamverzorgster. Wel kan ik zeggen dat het bijzonder was en ik heel dankbaar ben voor mijn kleine meisje.

Nu gaat het gelukkig stukken beter. We hebben ritme gevonden, Olief doet het ondanks de verschrikkelijke krampen enorm goed. De krampen komen trouwens door haar koemelk allergie. Olief slaapt snachts goed, overdag is het nog wat zoekende, ze drinkt goed. En nu komen de eerste geluidjes en lachjes en merk ik dat ik interactie met haar heb, dat is zo fijn.

Liefs Imre