geen familie voor mijn Kids
Wat doe je als je geen familie hebt voor je kinderen en je verscheurt wordt hierdoor
hoi allemaal , ik ben een trotse moeder van 2 gezonde jongens
op het moment ben ik in verwachting van onze 3e jongen , harstikke blij was ik toen mijn man na goed nadenken ook van mening was dat we graag nog een kleintje erbij wilden hebben ,
allereerst mijn excuses voor evt spellingsfouten
ons verhaal gaat zo ,
mijn man en ik hebben beide een zware jeugd gehad die geregeerd werd Door egoïsme van onze ouders
al vrij vroeg verloren wij het veilig gevoel van een warm thuis ,
onze ouders intresseerde zich niet voor ons en liet ons regelmatig in de steek als we hun hulp nodig hadden
gevolg :vroeg op ons zelf gaan en alles zelf uitzoeken , door een hel gegaan emotioneel maar ook financieel
maar we kwamen er ! en we trouwden en kochten eindelijk zoals vele ons huisje en hondje
niet lang daarna kwam de vraag :kinderen ?
we hadden onze familie op een laag pitje gezet en ze hadden geen controle meer over ons geluk ! Wij waren gelukkig ! eindelijk na al die jaren
mijn man komt uit een groot gezin en wou maar 1 kind , dit vond ik prima
nu paar jaar later ben ik ondertussen in verwachting van ons 3e jongetje ,
je zou zeggen het leven lacht ons toe , de waarheid is helaas anders , het leven was makkelijk zolang ze klein zijn maar zodra de kinderen groter worden gaan ze vragen stellen
zoals onze oudste ook deed :
waarom komen mijn grootouders nooit ?
wie is mijn tante /oom /enz
de realisatie dat onze Kids een familie nodig hebben , met een communie in het vooruitzicht en in de toekomst weer een doop
zelf hadden we zonder familie gekund vooral omdat ze zo ontzettend kwetsend zijn
andere familieleden hebben we niet , mijn man zijn ouders en die van mij jagen iedereen weg uit hun leven met drama en leugens
ook dit was een reden voor ons om hun op een heel laag pitje tezetten
maar het feit is wel dat als je kinderen hebt dat je een vast netwerk van familie en vrienden nodig hebt
Door ons gebrek aan vertrouwen in mensen hebben we vaak vrienden gemaakt waar we alleen mee op stap gingen enz niks serieus
wel hebben we nu dankzij de kids al een paar leuke vriendschappen gemaakt en die koesteren we heel erg
ik probeer het samen met mijn man zo vaak met onze ouders , een appje over de kids of een SMS je , een belletje met info
maar het is gewoon precies hetzelfde als het bij ons vroeger ging , zolang wij de info verstrekken en ze er niks voor hoeven tedoen is het goed
verjaardagen en feestdagen probeerde ik de vrolijke noot tezijn en alles telijmen en gezellig te zijn voor ons gezin en dit lukt vrij goed
de kids en manlief verheugen zich op de verjaardagen/feestdagen , maar om de een of de andere reden is er altijd iemand van onze familie , ouders /broer of zus die drama maakt op die super belangrijke dagen
ik kijk er zo naar uit om de verjaardagen van onze Kids te vieren maar iedere keer weer opnieuw lig ik savonds in bed tehuilen omdat ons gezinnetje weer onrecht aangedaan is op en rond de desbetreffende belangrijke dag ,
ik ben zo bang dat onze jongens verdriet aangedaan wordt , onze oudste is zo gevoelig en pakt veel op ookal doen we zo ons best om zo min mogelijk Door telaten komen
waarom was oma niet op mijn verjaardag ? waarom deed oma zo raar ?
mijn man is er klaar mee en zegt roei met de spanen die je hebt en hou in godsnaam die mensen uit ons leven en die van onze Kids
maar ik wil hun niet hun grootouders en tantes / omes onthouden
ik zou zo graag een familie voor hun willen hebben , zoals vele hebben
mensen die buitenom ons , alles voor hun willen doen en hun belangrijk vinden en in hun leven willen zijn
ik hoef geen rijkdom die heb ik al ons gezinnetje , maar een familie voor hun dat zou zo fijn zijn
diep in mijn hart weet ik dat ik bij de verkeerde mensen dit zoek , dat als wij het niet hebben gehad
de kans klein is dat zij het krijgen , het neemt de pijn niet weg en het verdriet niet minder
onze prachtige kinderen verdienen het mooiste wat er is
maar ik zou al genoegen nemen met een lieve familie buiten ons
veel liefs een trotse mama
miranda3
Ik ga zeker kijken eens , dankje voor je steunende woorden
miranda3
Dankje voor je steunende woorden
nijn81
Wat vervelend. Ik kan het me heel goed voorstellen dat je je kinderen dat gunt. Vooral als je het zelf zo erg hebt gemist en nog steeds mist. Wist je dat er veel kinder- ( en dus kleinkinder-) loze ouderen zijn, die dolgraag contact zouden willen met gezinnetjes zoals jullie? Ik kwam bijvoorbeeld zojuist dit artikel tegen: http://www.bureauara.nl/index.php/9-artikelen-voor-de-nieuwsbrief/27-opa-en-oma-gezocht Misschien is het wat?
Anoniem
Heel moeilijk zo'n situatie. Maar wat er niet is, is er niet. Ja hun familie is in leven, maar dan is dan ook alles mee gezegd. Mijn vader komt uit een groot gezin. Ik ken ze niet... Mijn moeder heeft een broer en daardoor heb ik 2 nichtjes. Ik heb ze op facebook, maar er is zeker geen band... Vrienden zijn de familie die je uitkist zeg ik altijd, dus de vrienden die me na staan zijn ook als familie voor ons zoontje. Het is moeilijk om het zo te zien, maar zo voorkom je wel dat je kinderen het sich persoonlijk gaaan aantrekken als je familie iets doet wat niet door de beugel kan... Succes!