Geduld; positief wachten..maar wachten duurt lang 🧡💛

Alweer 2 maanden geleden dat ik een blog heb geschreven dus het werd weer tijd voor een update. Ik merk dat ik het nog steeds fijn vind om te schrijven, het helpt me om dit allemaal een plek te geven.

De 2 weken na de bevalling leef je op een heerlijke blauwe wolk🥰😍 Kaj, wat een heerlijk manneke bende toch! Zo onwerkelijk dat jij zo rustig en tevreden bent terwijl de zwangerschap enorm stressvol is geweest. Jij bent alles behalve stressvol! Je ligt uren te genieten in de box, te spelen en geluidjes te maken. Als je iemand ziet begin je een partij te lachen, heerlijk manneke bende! 

Na die weken ging de knop snel om, je wilt er niet aan denken maar doet het toch; de behandeling. De weken leken niet snel genoeg te gaan. Ik heb wel volgens mij wel een miljoen keer over gepraat, verteld tegen iedereen en toen 31 mei was het eindelijk zover! Mijn zus Aemy kwam me ophalen die ochtend. Eerst mijn 2 grote vriendjes Youp en Kaj uitzwaaien en knuffelen! Goh wat zal ik ze missen! Daarna een dikke kus voor Frank. Frank gaat niet mee naar het ziekenhuis want die kan het niet aanzien hoe lang ik doe om een capsule in te slikken (drama ja!). Daar was ik het meest bang voor; dat ik die capsule niet ingeslikt kreeg. Maar gelukkig hij was ineens in mijn maag, en toen 24 uur in het ziekenhuis blijven. Ik heb van die 24 uur denk ik 12 uur gepuzzeld dus de tijd vloog echt voorbij!

Op naar huis, één week in quarantaine bij ons mam en pap. Gelukkig is dat wel een vertrouwde omgeving dus dat is fijn. Een week lang afstand houden, je voelt er zelf helemaal niets van maar toch moet je afstand houden dat is echt super raar. Gelukkig vliegt de week voorbij, achteraf is een week echt niets maar vooral de weken ervoor wanneer je er naartoe leeft dat is erger. En dan een week na de behandeling de scan..

En dan de uitslag.. dat was even slikken.. helaas zijn er ook mini kleine uitzaaiingen gevonden in de longen.. dat is dus NIET positief.. maar gelukkig is het super klein en moet die jodium dus ook die cellen daar vernietigen. Dus daar gaan we gewoon vanuit, mijn lichaam en die jodium gaan die cellen gewoon vernietigen!!  Balen, we dachten het een beetje af te kunnen gaan sluiten maar nu staan we weer bij het begin.. allebei zijn we weer aangeslagen en boos..podverdorie wat een ellende! Het vervolgd traject; de jodium moet dus nu zijn werk doen en alles vernietigen 🍀 in november volgt zowiezo een 2e jodium behandeling en daarna weer een scan. Tot die tijd wachten wachten wachten.. 

De dosis schildklier medicijnen is nu ook verhoogd om ervoor te zorgen dat die foute cellen niet verder groeien, daardoor voel ik me echt heel klote soms. Onrustig gevoel, vermoeid. Nu even lekker 2 weken vakantie samen met mijn 3 mannen, heerlijk genieten en alle gedachtes even proberen los te laten! 8 augustus weer beginnen met werken, ik ben er aan toe! Hoe moeilijk komende maanden ook zullen zijn (met ups en downs) het leven gaat ook gewoon door dus ik ga proberen me zo min mogelijk bezig te houden met die stomme ziekte en dan is regelmaat en ritme heel fijn dus klaar om weer te gaan werken naast het mama zijn!

Fijn voor alle berichtjes en en mede leven! Heel fijn om er soms over te praten (en soms ook gewoon niet!) en lief dat er zoveel mensen aan mij en ons denken, dankbaar!! 💖💙