Geboren met een Lipschisis

05-06-2019 eindelijk kunnen we je ontmoeten. Spannend, want hoe zie je eruit?  Maar je je bent een perfect meisje geworden. 

Vanaf de 20 weken wisten we dat je een enkelvoudige lipschisis zou hebben. Dit betekend dat je lip niet helemaal doorgegroeid is waardoor er een opening is ontstaan tussen de lip helften. Wat wel de vraag was, was of jouw gehemelte dicht zou zijn. De heug was gesloten maar ze konden nooit goed kijken in de mond. Toen je geboren was keken ze gelijk in je mond, en ja het gehemelte was dicht. Een flinke geruststelling. 

Omdat we van de schisis wisten had ik op advies van het schisis team in Rotterdam 2 speciale flesjes aangeschaft. Want je zou niet uit een gewoon flesje kunnen drinken. Maar je verbaasde iedereen, je probeerde uit de borst te drinken maar dit ging helaas niet helemaal goed. Je kon niet volhouden om te blijven drinken. In het ziekenhuis moesten we je eten geven met een spuitje, ons is nog steeds de vraag waarom dit was. Bij thuiskomst gingen we snel met de fles aan de gang en ja je dronk zo de fles leeg, je eerste fles was binnen 3 seconden leeg. 

Nadat je 3 maanden was kregen we van het schisis team in Rotterdam bericht dat je mocht komen voor de lip sluiting. Ik was erg gespannen voor dit moment. Ik heb zoveel spullen voor jou en ons ingepakt omdat ik op alle scenario's voorbereid wilden zijn. 

1 oktober 2019 om 8 uur moesten we binnen zijn. Omdat we rust van te voren wilden creëren hebben we een nachtje hotel genomen. Om 8 uur mocht ik je dat lelijke schortje aangeven en liep ik mee tot in de operatie kamer. Je moest eigenlijk in het bedje maar dat ding was van metaal en gaf een vreselijk geluid waardoor je flink aan het huilen was. Ik heb je vastgehouden en op de operatie tafel gelegd. Je was over je toeren van dat bedje. Ik ben je blijven strelen tot de arts je in slaap had gebracht. Daarna moest ik terug naar de afdeling. 1 uur wachten. 

1 uur wachten duurde zo lang. We zijn naar het Ronald MCdonaldhuis gegaan om papa in te schrijven voor minimaal 1 nacht, want mama mocht bij jou blijven slapen. Pijnlijk en zwaar maar we doen het voor jou. Ook hebben we nog zitten eten. Ik was erg zenuwachtig en toen het uur voorbij was vroeg ik me af waarom ze nog niet belde. Is er iets mis gegaan? 

10 minuten na het uur belde de verpleging en mocht ik mee naar de uitslaapkamer. De zuster had een speciale fles gevuld met melk en gaf instructies hoe ik het beste kon toedienen en dat het lang zou duren. 

In de uitslaapruimte stond de arts bij jouw bedje te wachten. Ze hadden je op je zij gelegd zoals je graag ligt. De operatie was goed gegaan maar er was wel een klein gaatje onder je neusje instaan die ze ook gedicht hebben. Beetje boos voelde ik me, maar heb dit maar ingeslikt. Ik mocht je aanraken en zei dan ook dat ik bij je was. Iets daarna schrok je wakker van mijn hand en huilde dan ook. Je mocht bij mij op schoot. Was best een eng gezicht. 2 grote witte hechtpleisters over je bovenlipje met heel wat bloed eromheen. Ik wilde het graag weg vegen maar dat kon natuurlijk niet. Het deed zeer omdat ik het erg vindt dat er in mijn meisje gesneden was. 

Je mocht gaan drinken en dit deed je zo verrassend goed! Verpleging was verbaasd. Ook was je direct bezig met rrrrrrrr geluidjes maken. We mochten terug naar de afdeling waar papa stond te wachten. Wel vondt je papa best eng,maar ook andere mannelijke verplegers vondt je niet leuk. Die dag en nacht dronk je super goed. Wel meer pijn en darmkrampen wat door de medicatie kwam. In de nacht heb je bij mama in bed gelegen en hebben we lekker geknuffeld. De volgende ochtend kwam de arts zeggen dat we naar huis mochten. We hebben medicatie mee gekregen maar hebben we niet meer hoeven geven. Thuis dronk je gelijk weer uit je eigen fles. En na 2 dagen waren beide pleisters van je mond. 

We moesten wennen aan je nieuwe lach. We waren dat spleetje gewend. Familie en vrienden waren zo verbaasd en zo trots op jou. 

Na 1 week was de hechting bizar mooi genezen. Na een controle bij het schisis team hoefden we niet meer terug te komen. Nu met vaseline blijven masseren. 

Meisje, je bent geboren met een schisis maar oh wat ben je een knapperd