Geboorte Suzannah Joann

Ik wil jullie graag laten weten dat onze dochter Suzannah Joann op 4 augustus geboren is.

Het was een lange en vermoeiende bevalling omdat ik vanaf dinsdag al weeën had om de 1 á 2 min maar verder gebeurde er niks. Dinsdag zelfs al op de verloskamers geweest een hele dag maar ik mocht ‘s avonds toch weer naar huis. Woensdag moest ik voor controle en in de wacht kamer kwamen de weeën weer om de minuut en ze hebben me weer naar de verloskamers gebracht. Na een hele dag van weeën was ik nog helemaal niks opgeschoten en met een slaappil in bed gelegd om donderdag ochtend om 7uur weer terug naar de verloskamers te gaan met hevige weeën.

Om 11.30 nog geen verbetering en zijn ze begonnen met inleiden omdat het zo niet langer kon. Gel gekregen, deed niks. Heel grof gestript (au!) deed niks. Wee opwekkers ter ondersteuning deed niks extra’s. Vliezen breken, en nog geen verbetering. Het bleef pot dicht zitten! Om 5.30 hield ik het niet meer, ik was uitgeput. Ik was bang voor een keizersnede, daardoor raakte ik in paniek. Mijn man heeft toen de arts verzocht voor een ruggenprik en die heb ik gekregen om 19.00.  Om 19.15 ben ik gaan slapen omdat ik dacht dat het nog wel heel lang ging duren in ik had mijn kracht nodig. Om 20.15 werd ik gewekt door een pers wee. Om het te geloven heb ik nog 3 weeën afgewacht maar het was werkelijk. Op het belletje gedrukt, mijn man was ook ff weggegaan, en er kwam niemand! Ze hadden de bel niet gehoord.

Ik dus weer helemaal in paniek want mijn grootste angst was om alleen te bevallen en mijn dochter kwam eraan! Om 20.45 was iedereen er en ik had volledige ontsluiting en Suzannah zat al in het geboorte kanaal. Met 30min was ze er!

Helaas hierna veel minder goed nieuws. Zaterdag zijn we met spoed terug gegaan naar het ziekenhuis, ze was meer als 10% afgevallen en ze wilde niet eten en niet meer wakker worden. In de auto kon ik alleen maar denken dat we haar zouden kwijt raken en probeerde me met man en macht bij elkaar te houden. In eerste instantie konden de artsen niks bijzonders vinden en hebben bloed afgenomen en haar ter observatie in het ziekenhuis opgenomen. Om 23.30 stond de kinderarts geschrokken in mijn kamer...........ze had HERSENVLIESONTSTEKING! Iets wat ze nooit hadden verwacht!

Nu een aantal dagen later gaat het heel goed met haar en knapt ze al echt op. Het gewicht wil nog niet goed omdat ze door de antibiotica spuugt en diarree heeft maar ze doet zeker haar best. Ze kan al steeds een beetje langer wakker zijn en ze kijkt helder uit haar ogen. Omdat het een bacteriële infectie is, en een echt agressieve, zal ze de komende jaren veel ziekenhuis bezoeken gaan krijgen om haar goed in de gaten te houden. Gister van de viroloog te horen gekregen dat het zeker opgelopen is tijdens de bevalling en niet voorkomen had kunnen worden, gewoon botte PECH! Het is een virus dat heel veel vrouwen bij zich dragen en veel baby worden hier niet ziek van, helaas voor Suzannah zij wel.

We hebben goede hoop en de artsen zijn erg positief over haar, en daar houden we ons nu aan vast. Ze moet nog 2,5week blijven en dan mogen we haar eindelijk mee naar huis nemen. Het worden dus lange weken.