Ga ik nu terugvallen.. ben al twee jaar verder!

Bang voor een terugval...

Vannacht was onze kleine dame, net 1 jaar wakker. Zijn het dromen, is het honger of wil ze gewoon even bij ons zei? Wie zal het vertellen, ondanks de gebroken nachten kan ik er onwijs van genieten.

Alleen nu merk ik dat ik wat onrustiger ben. Ben ik weer gehaast? Wil ik alles goed blijven doen? Vele vragen schieten door mijn hoofd en de Corona pandemie speelt hierin ook een bepaalde rol!

Alles vindt nu thuis plaats, werken, school van de kinderen, sporten en privé momenten.

Het begint mij een beetje op te brengen en voor het eerst in een lange tijd ervaar ik hoofdpijn en kan ik wel huilen omdat ik zo bang ben om terug te vallen! Trots op wat ik doe, ben al twee jaar verder maar die angst hangt ineens om mij heen! Voel ik nu paniek, hartkloppingen. Heeft het te maken met de eerste menstruatie na de bevalling en borstvoedingsperiode van mijn derde kindje.. teveel vragen en dat brengt veel onrust.

Hoe ga ik de angst weer omzetten in iets positiefs en proberen de rust te vinden en een balans tussen alle hectiek?

Duidelijk schema wanneer wel werken, wanneer vrij, niet teveel tussendoor met werk bezig zijn. Ontspan momenten vinden, wandelen, kopje thee met een boek of film. Even alles over mij heen laten komen en voelen wat ik voelen wil.. gewoon zijn in het moment van de tijd.. wat zou ik graag even met mijn haptotherapeut praten, maar door de lockdown zit alles dicht.. Terug denken aan al haar goede tips en vooral het belangrijkste adem blijven halen! Ontspan, mediteer, neem even een moment om gewoon in het moment te zijn!