Fulltime werken en fulltime (een goede) moeder zijn... kan dat?

Vandaag wil ik het eens hebben over moeder zijn en werken. Of beter gezegd: fulltime werken én fulltime moeder zijn, want dat doe en ben ik allebei. Tijdens mijn eerste zwangerschap werd er veelal gevraagd hoe we dat in de toekomst zouden doen. Mijn man werkte 50+ uur in de horeca als bedrijfsleider en men ging er vanuit dat ik degene was die minder zou gaan werken. Of ze nou wisten van de werksituatie van mijn man of niet. Ik ben immers de moeder en verder werd er niet naar gevraagd. Tijdens mijn zwangerschap dacht ik: ik zie wel en kijk hoe ik me dan voel.

De reacties die ik standaard kreeg, vooral van moeders, was vaak in de trant van: ‘zoooo blijf je 36 uur werken? Pittig hoor. Ik ben blij dat ik die tijd met kleine kinderen niet of tot max 3 dagen heb gewerkt’. ’Ze zijn maar één keer klein! ’. Ouders die fulltime werkten zeiden: ‘ik zie mijn kinderen op werkdagen één uur per dag’.

Hiermee werd er keer op keer een zaadje van onzekerheid in mij geplant. Doe ik hier wel goed aan? Ga ik inderdaad heel veel missen? Bouw ik wel een goede band op met mijn kind? Maar nog steeds dacht ik: ik zie wel. Eerst zelf ervaren en dan beslissen.

Fast forward: na de geboorte van onze eerste dochter begon ik na 4 maanden verlof weer met werken. Rustig aan, want ik had tot 9 maanden de tijd om van mijn kolfrecht gebruik te maken, wat inhoudt dat je 25% van je werktijd mag gebruiken om voor voeding voor je kind te zorgen. ‘O stop je dan niet met borstvoeding geven als je gaat werken? Ga je echt kolven? Pittig hoor.’ Ben ik de enige die hier een patroon in ziet?

Na een jaar leefden mijn man en ik zo langs elkaar heen dat we dit niet meer wilden. Wij zijn er altijd voorstander van geweest om onze kinderen zoveel mogelijk 50/50 op te voeden. Toen ik zwanger was van onze tweede greep hij de kans aan om een carrièreswitch te maken naar de gehandicaptenzorg en halveerde zijn werkuren. Ik bleef 36 uur werken.

Heb ik het idee dat ik mijn kinderen te weinig zie, dingen van ze mis of ze niet goed ken? Absoluut niet! Het is maar net hoe je situatie thuis en op werk is. Oja en over het fulltime werken én fulltime moeder zijn: ik kan geen knopje omzetten en zorgen dat ik ineens geen moeder meer ben op werkdagen. Moeder zijn, ben je 24/7 en overal. Of ik mijn kinderen één uur per dag zie? Nee… ik ben stiekem wel eens jaloers geweest op die mensen, want dat zou haast wel moeten betekenen dat zij wel kinderen hebben die netjes op tijd naar bed gaan en doorslapen.

Spendeer ik minder uur aan mijn kinderen dan een ouder die niet werkt? Jazeker, maar ik zorg er wel voor dat ik ze de volle aandacht geef als ik er ben. Lukt dat altijd? Nee ik ben geen supermens al zou ik dat wel willen. Ik ken mijn kinderen door en door en ik kan mijzelf in de spiegel kijken en zeggen dat ik 95% van de tijd een goede moeder ben.

Momenteel zijn we op een punt beland waarbij ik kan zeggen dat we de balans gevonden hebben. Ik heb zeker niet de illusie dat dit voor altijd zo blijft. Dat is het leven niet: situaties en wensen veranderen. Mijn man gaat dit jaar bijvoorbeeld met een opleiding in de zorg beginnen. Hallooo nieuwe zoektocht naar balans.

Ik geloof er heilig in dat als werkgevers en managers begrip tonen voor de fase waarin (jonge) ouders zitten, met alle onzekerheden, slapeloze nachten, opvangissues, thuiswerken met kids, kolfrecht etc., dat ze alsnog het beste in deze werknemers naar boven kunnen halen.

Een voorbeeld mag genomen worden aan mijn eigen werkgever Cordaan en met name aan mijn manager Amanda Classen, die het voor mij mogelijk maken om fulltime te blijven werken. Soms op de gekste tijden; thuis of op werk. Ik kreeg en krijg nog steeds de vrijheid om mijn werk en privéleven op elkaar af te stemmen. Natuurlijk snap ik heel goed dat dit niet bij ieder beroep, functie of branche mogelijk is, maar als je als werkgever out of de box wil en durft te denken, kunnen er meerdere partijen hier profijt van hebben. De eerste stap is in ieder geval om hier openheid over te creëren.

Met trots kan ik zeggen dat ik zelfs promotie heb gemaakt tijdens mijn tweede zwangerschapsverlof. Als dat nou geen voorbeeld is van goed werkgeverschap dan weet ik het ook niet meer. Het moederschap heeft mijn leven zo intens verrijkt. Ik weet zeker dat ik een 10 x betere manager ben geworden. N.B. ik geef bij elkaar opgeteld bijna 2,5 jaar borstvoeding aan mijn dochters.

Of je er nu voor kiest om thuis te blijven, parttime of fulltime te gaan werken: zolang jij maar op jouw manier de beste versie van jezelf bent. Niets staat in steen geschreven. Lang niet alle vrouwen weten voordat ze moeder worden wat er voor hen werkt. Probeer het uit, ontdek, verander, val, sta op en durf het gesprek aan te gaan.